W listopadzie 2012 r. mija 10 lat od śmierci Michała Starykiewicza, który przez kilka dekad uczynił tak wiele dla hrubieszowskiego sportu, że aż trudno uwierzyć. Dlatego myślę, że działacze sportu ziemi hrubieszowskiej, powinni zorganizować porządną imprezę sportową, która nie pozwoli o takim człowieku zapomnieć. Kto jeszcze nie wie, o tych osiągnięciach, to proszę przeczytać.
Michał Starykiewicz 1926 – 2002
Wstęp
Był średniego wzrostu, szczupły, ale w środku niespokojny duch, miał swoje zdanie, ale szedł na kompromisy, musiał coś robić, dlatego przeszedł różne etapy rozwoju, od zawodnika, po przez szkoleniowca, organizatora, sędziego, urzędnika, stanowisk kierowniczych, działacza, prezesa, kronikarza sportu. Trzeba było, to stanął do walki z wojennym wrogiem, kochał swoje miasto i pracę.
Rodzina
Syn Teodora i Dominiki, urodzony 7.11.1926 r. w Hrubieszowie.
Żona Zofia, synowie Jan i Tadeusz, również brali udział w zawodach.
W Hrubieszowie mieszkał w bloku przy ul. Bolesława Prusa.
Wykształcenie, m.in.:
Wykształcenie średnie ogólnokształcące (no cóż, wojna!).
Dodatkowo ukończył kursy:
– 06 09 1947 r., uprawnienia sędziowskie z lekkiej atletyki klasy III,
– 13 12 1947 r. w Lublinie jako przodownik wf z boksu, gimnastyki, piłce ręcznej i koszykówki,
– 30 03 1949 r. w Zakopanem, pomocnik instruktora narciarstwa,
– 19 08 1950 r. w Warszawie, dyplomowany instruktor wychowania fizycznego,
– 14 06 1954 r., sędzią klasy okręgowej klasy II,
– 10 07 1957 r., klasy związkowej kl. I i inne.
– 1959 Lublin, organizator turystyki,
– 1975 Torda, specjalistów rekreacji,
W czasie II Wojny Światowej
– Podczas II Wojny Światowej, partyzant Armii Krajowej w Hrubieszowie.
– W czasie okupacji pracował przymusowo w ciastkarni i cukierni „Caffe C” w Hrubieszowie jako pomocnik cukiernika.
– Od 15 sierpniu 1944 r. wcielony jako żołnierz – szeregowy do I Armii Wojska Polskiego, 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego, jako żołnierz 6 kompanii 6 pułku piechoty.
– Do 21 września walczył w Powstaniu Warszawskim na przyczółku Żoliborskim. Dostał się do niewoli.
– Przebywał od 22 09 1944 do 15 12 1944 r. w niemieckim stalagu X B Zantbostel z numerem obozowym 220621,
– a następnie jako jeniec wojenny, pracował przymusowo w firmie Hamburg – America od 16 12 1944 r. do 05 05 1945 r.
Tuż po wojnie
– Od 06 05 1945 r. do 15 12 1945 r. pomocnicza, wojskowa służba na rzecz wojsk brytyjskich Wittbeck w Niemczech jako szeregowy.
– Wrócił do Hrubieszowa i zaczął pracować w Cukierni Lucjana Horaczka będąc pomocnikiem cukiernika od 05 03 1946 r. do 05 09 1946.
Zawodnik – Sportowiec
Był czynnym sportowcem, przez 12 lat reprezentując barwy hrubieszowskich klubów w lekkiej atletyce, pływaniu, piłce nożnej, piłce koszykowej, strzelectwie sportowym i tenisie stołowym w latach 1946 -1958, osiągając wyniki na poziomie klasy II i III według ówczesnych norm klasyfikacji sportowej.
Reprezentował kluby:
– AKS (Amatorski Klub Sportowy),
– KS „Grom”,
– KS „Związkowiec”,
– KS „Ogniwo”,
– TKS „Sparta”
Rekordy życiowe w la:
100 m – 11,7 w 1951 r. (rekord Powiatu Hrubieszowskiego),
skok w dal – 5.55 w 1952 r.,
rzut granatem 700 g. – 43 m (1954),
skok wzwyż – 1.52 (1952),
trójskok – 10.85 (1954),
200 m – 24,3 (1954),
3000 m – 10:54,8 min (1949),
4 x 100 m (Kowalczyk, Mazurkiewicz, Kopaczyński, Starykiewicz) 50,2 (1955),
4 x 400 m (Krawczyński, Koziarzewski, Tokarski, Starykiewicz) 4:14,8 (1955);
Pływanie
100 klasycznym – 1:36,1 (1952),
200 klasycznym – 4:18,2 (1954);
Piłka nożna
1946 – 1958 udział w kl. B i pucharach Polski oraz meczach charytatywnych i Jubileuszowych w w/w klubach,
Koszykówka
klasa „B” 1952 – 1956,
Tenis stołowy
1951 – 1954, udział w mistrzostwach powiatu i w I turnieju okręgu lubelskiego,
Kolarstwo
udział w kolarskim rajdzie dookoła województwa lubelskiego,
Strzelectwo
starty w kbks 7 a w 1955 r. II klasa sportowa.
Zdobył odznakę S.P.O.
stopień I-wszy 07 12 1951 r. i
30 09 1953 r. oraz II-go stopnia 28 07 1955 r.
Praca dla hrubieszowskiego sportu.
W czasie kariery zawodniczej rozpoczął pracę w komórkach sportowych jako urzędnik, działacz, szkoleniowiec, sędzia. I tak:
– Inspektor Powiatowego Inspektoratu Kultury Fizycznej w Hrubieszowie (15 04 1948 do 31 12 1949).
– Od 01 01 1950 r. do 1959 r. pracował w Powiatowym Komitecie Kultury Fizycznej w Hrubieszowie,
– W latach 1959 –1961 jako Przewodniczący PKKF w Hrubieszowie, po zmianie nazwy tego komitetu, od 1961 r. do 1969 r. Przewodniczący Powiatowego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Hrubieszowie.
Działacz, trener
W swojej karierze społeczno – zawodowej wykonywał różne funkcje, jako członek Zarządu i Prezydium np.:
– założyciel i członek Społecznego Komitetu Budowy Stadionu Sportowego w Hrubieszowie (1948 – 1961), stadion wybudowano i ogrodzono,
– założyciel i członek Zarządu Powiatowego Towarzystwa Przyjaciół Żołnierzy, Ligi Przyjaciół Żołnierzy a następnie Ligi Obrony Kraju w Hrubieszowie (1952 – 1974),
– założyciel, członek zarządu i społeczny instruktor sekcji piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, pływania i lekkiej atletyki w byłych klubach sportowych: Klubie Sportowym „Grom” (1948 – 1949) , Kole Sportowym Zrzeszenia Sportowego „Związkowiec” (1950), Kole Sportowym Zrzeszenia Sportowego „Ogniwo” (1951-1954) i Terenowym Kole Sportowym „Sparta” w Hrubieszowie (1955 – 1958), instruktor sekcji bokserskiej i podnoszenia ciężarów w LZS Mieniany, LZS Hrubieszów a następnie LZS „Grom” Hrubieszów 1955 – 1964,
– członek prezydium, byłej Rady Powiatowej Zrzeszenia Ludowe Zespoły Sportowe w Hrubieszowie (1951 – 1970),
– w latach sześćdziesiątych XX wieku założyciel pierwszych w Polsce Społecznych Gromadzkich Komitetów Kultury Fizycznej i Turystyki w Powiecie Hrubieszowskim.
– członek plenum Rady Wojewódzkiej Zrzeszenia LZS w Lublinie (1960 – 1964),
– członek zarządu Okręgowego Związku Bokserskiego w Lublinie (1959 – 1964),
– członek plenum, byłego Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Lublinie (1961 – 1969),
– współzałożyciel Spółdzielczo – Rzemieślniczego Amatorskiego Klubu Sportowego „Unia” w Hrubieszowie (1958), w latach 1964 – 1969 instruktor sekcji bokserskiej i pływania w tym klubie,
– Z jego inicjatywy w latach 1957 – 1964 przy PKKF w Hrubieszowie powstał Powiatowy Ośrodek Wychowania Fizycznego, prowadząc grupy szkoleniowe w koszykówce, szermierce, pływaniu i wieloboju nowoczesnym,
– założyciel, prezes i członek zarządu byłego Oddziału Powiatowego, Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Hrubieszowie (1961 – 1969),
– członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Lublinie (1964 – 1979),
– założyciel, byłego Powiatowego Ośrodka Sportu, Turystyki i Wypoczynku w Hrubieszowie i dwóch ośrodków wypoczynkowych POSTiW w Starosielu k/Dubienki i Okunince k/Włodawy (1964 – 1969),
– założyciel ogniska Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej „Zaranie” w Hrubieszowie (1962),
– założyciel i prezes byłego zarządu Oddziału Powiatowego Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego w Hrubieszowie (1962 – 1967),
– sędzia sportowy w: pływaniu, piłce nożnej, koszykówce, lekkiej atletyce (1947 – 2001), podnoszeniu ciężarów i tenisie stołowym (1950 – 1974),
– członek Zarządu OZLA w Zamościu (1981 – 1984) a od 23 II 1984 do 15 XI 1992 r. Prezes tego Zarządu,
– zastępca Prezesa Zarządu LKS „Unia” w Hrubieszowie (1983-1985) i (1988/1989), oraz prezes p.o. 1989/90 (po rezygnacji poprzednich prezesów),
– członek zarządu Wojewódzkiej Federacji Sportu w Zamościu (1982 – 1992),
W Gdańsku
– społeczny instruktor pływania i ratownik wodny, kilkunastu Ognisk TKKF na terenie Gdańska (1974 – 1981),
– były zastępca kierownika Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Politechniki Gdańskiej (1974 – 1981),
– działacz oraz sędzia pływania i lekkiej atletyki z ramienia OZP i OZLA w Gdańsku (1993 – 2002),
Osiągnięcia szkoleniowe:
– zorganizowanie i szkolenie od podstaw: LA 1948 – 1957 do udziału w klasie Okręgowej, rozgrywkach Pucharu Miast, Sztafeta 4 x 100 m dziewcząt, która zakwalifikowała się na Centralną Spartakiadę Młodzieży w Poznaniu,
– koszykówka mężczyzn, awans do klasy B w latach 1951 – 1957;
– pływanie 1959 – 1969 do szczebla ogólnopolskiego, m.in. Antoni Nieradko, rodzina Troszczyńskich, Marian Kozielski,
– boks, zorganizował I turniej bokserski w Hrubieszowie po II wojnie światowej w kinie „Plon” w 1948 r., 1955 – 1962 do klasy „A” – Grom Hrubieszów, m.in. Roman Czapko, Marian Borys, Czesław Latos, Jerzy Samsonowicz,
– siatkówka mężczyzn 1951 – 1956, awans do klasy „A”, brązowy medal na zawodach centralnych w 1951 r.
Kronikarz sportu:
– Wykonując olbrzymią pracę, opracował historię hrubieszowskiego sportu, którą zawarł w pięcio-tomowej kronice dla MKS „Unia” w Hrubieszowie (do 1985 r.) i licznych opracowaniach pisanych ręcznie lub na maszynie do pisania.
– Założył i prowadził kronikę OZLA w Zamościu. Zestawił i wydał opracowania statystyczne z lekkiej atletyki, z ramienia działacza OZLA w Zamościu. Materiały te były, są i będą głównym źródłem wielu prac licencjackich i magisterskich, historii hrubieszowskiego sportu i zamojszczyzny.
– Opracował wspomnienia wojenne opublikowane na łamach „Żołnierza Wolności”.
– Wziął udział w konkursie „Sportowe początki”, które zostało nagrodzone przez RW LZS w Zamościu, oraz „Moje miasto wczoraj i dziś”, które ukazało się w kwartalniku Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego.
– Napisał historię hrubieszowskich klubów sportowych (nie opublikowano).
– Opracował „Złotą Księgę” działaczy, sędziów, szkoleniowców i sportowców 1945 – 1985 (3120 nazwisk).
– 15 XII 1984 r. ogłoszono z okazji zbliżającego się 40-lecia Unii konkurs na projekt sztandaru klubu i proporczyka okolicznościowego, wygrał go właśnie p. M. Starykiewicz.
Odznaczenia i nagrody, m.in.:
Za udział w walkach II wojny światowej odznaczony został
– Medalem za Warszawę (1971),
– Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1985),
– Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1990).
Za wydajny wkład pracy społeczno – zawodowej, odznaczony:
– Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (24 VI 1987),
– Medalem 10 – lecia PRL (1955),
– Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955),
– Złotym Krzyżem Zasługi (1964),
– Medalem 40 – lecia PRL (1984),
– Medalem Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego 1967,
– Odznaką im. Janka Krasickiego,
– Medal Stanisława Buczyńskiego (1988),
– Odznaka Za Zasługi dla Województwa Zamojskiego (1988),
Odznaczenia sportowe:
– Złotą i Srebrną (1985) Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”,
– Odznaką „Zasłużony Działacz LZS” (27 06 1964),
– Złotą Honorową Odznaką Zrzeszenia „Ogniwo” 19 12 1954,
– Złotą (1962) i Srebrną (1959) Honorową Odznaką Zrzeszenia LZS,
– Medalami 20 – to (1967) i 40 – to lecia LZS (1986),
– Medalem XV – lecia PKKFiT,
– Srebrną Odznaką PTTK (1970) i Srebrną (07 03 1965),
– Odznakami OZLA W Lublinie, Złotą (1986)
– Srebrną Odznaką PZLA (1984),
– Zasłużony Sędzia Lekkiej Atletyki (1987),
– oraz wieloma honorowymi dyplomami uznania.
Ostatnie lata
Ostanie lata życia mieszkał w Domu Kombatanta w Gdańsku, tam również działał jako sędzia la i w pływaniu, a nawet wystartował w Mistrzostwach Weteranów Regionu w lekkiej atletyce. Utrzymywał korespondencję z wieloma osobami, utrzymując w ten sposób więź ze swoim ukochanym miastem.
Zmarł w Gdańsku 05 11 2002 r., pochowany 19 XI 2002 r. w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Parafialnym w Hrubieszowie (zwłoki zostały skremowane i złożone w urnie). Pamiętam jak podczas mszy żałobnej, kol. Marek Watras odczytał przygotowany przeze mnie materiał na temat zmarłego, to prowadzący mszę ksiądz zabrał jeszcze raz głos, podkreślając, że nie wiedział, że to był tak dla Ziemi Hrubieszowskiej zasłużony człowiek!!!
Opracował – Marek Ambroży Kitliński (mak)
