Paradontoza (inaczej zapalenie przyzębia, paradontopatia) jest powszechnie występującą chorobą infekcyjną, która kiedyś uchodziła za nieuleczalną. Obecnie, dzięki dynamicznemu rozwojowi stomatologii paradontopatia w większości przypadków jest uleczalna. Dowiedz się, jakie są podstawowe objawy tej popularnej choroby i sprawdź, jak przebiega diagnostyka stomatologiczna schorzenia.
Co to jest paradontoza? Przyczyny zapalenia przyzębia. Czynniki ryzyka
Paradontoza, czyli zapalenie przyzębia to przewlekła choroba atakująca dziąsła o pochodzeniu bakteryjnym, które ma najczęściej związek z niedostateczną higieną jamy ustnej. Rozpoczyna się od zapalenia dziąseł, wraz z postępem choroby dochodzi do poważnych uszkodzeń miękkich tkanek jamy ustnej. Nieleczona paradontoza niszczy aparat więzadłowy zębów, prowadzi do ich rozchwiania i w najgorszym przypadku utraty.
Rozwojowi paradontopatii sprzyja:
- nałogowe palenie papierosów,
- oddychanie przez usta,
- podrażnienia dziąseł,
- urazy mechaniczne,
- wady anatomiczne tkanek jamy ustnej,
- nieprawidłowe szczotkowanie zębów,
- unikanie czyszczenia przestrzeni międzyzębowych,
- infekcje niektórymi bakteriami (np. Porphyromonas gingivalis),
- niektóre choroby metaboliczne, hormonalne i autoimmunologiczne.
Warto dodać, że paradontopatia rozwija się przede wszystkim u pacjentów po 40. roku życia. Niestety paradontoza może sprzyjać rozwojowi innych poważnych chorób, takich jak np.:
- otyłość,
- miażdżyca,
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- schorzenia układu krążenia.
Paradontoza – objawy stanu zapalnego przyzębia
Pierwszymi objawami paradontozy jest silne zaczerwienienie i krwawienie z dziąseł (wielu pacjentów myśli, że to skutki zbyt intensywnego szczotkowania zębów, a nie symptomy rozwijającego się stanu zapalnego). Do innych oznak paradontozy zaliczamy:
- obrzęk dziąseł,
- nieprzyjemny zapach z jamy ustnej,
- nadwrażliwość zębów na zmiany temperatury,
- odsłonięcie szyjek zębowych,
- wydłużanie się koron zębów,
- rozchwianie zębów.
W końcowym stadium choroby dochodzi do utraty uzębienia.
Paradontoza – diagnostyka, leczenie niechirurgiczne i chirurgiczne
Zastanawiasz się, do kogo udać się przy podejrzeniu paradontozy? Specjalistą, który zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem chorób przyzębia, jest periodontolog. Podczas konsultacji periodontologicznej lekarz przeprowadza krótki wywiad z pacjentem na temat odczuwanych objawów, ocenia stan przyzębia i dokonuje badania klinicznego (np. pomiaru kieszonek przyzębnych), a następnie w zależności od stadium zaawansowania paradontozy wdraża optymalną metodę leczenia. Na początkowym etapie rozwoju choroby zwykle wystarczy profesjonalny zabieg oczyszczania zębów (usunięcie naddziąsłowych i poddziąsłowych osadów) i większa dbałość i higienę jamy ustnej.
W przypadku zaawansowanej paradontozy niezbędne może okazać się regeneracyjne leczenie chirurgiczno-plastyczne. Rozchwiane zęby często stabilizuje się poprzez szynowanie. Jako terapię uzupełniającą stomatolog może wdrożyć też farmakoterapię. Jednak warto zaznaczyć, że antybiotykoterapia nie jest skuteczna u wszystkich pacjentów.
Chcąc utrzymać efekty leczenia paradontopatii, należy przestrzegać terminów wizyt kontrolnych i odwiedzać stomatologa nie rzadziej niż raz na pół roku.
Paradontoza – profilaktyka. Jak zapobiec rozwojowi zapalenia przyzębia?
Zastanawiasz się, jak zminimalizować ryzyko rozwoju zapalenia przyzębia? Najważniejsze jest staranne, systematyczne mycie zębów (minimum 2 razy dziennie) i czyszczenie trudnodostępnych przestrzeni międzyzębowych. Warto zrezygnować z palenia tytoniu, który ma zgubny wpływ na stan zębów i dziąseł oraz ograniczyć picie kawy (sprzyja powstawaniu osadów nazębnych). Osoby z wadami zgryzu np. stłoczonymi zębami, które zdecydowanie trudniej się czyści, powinni poddać się leczeniu ortodontycznemu.
Źródła:
https://www.mp.pl/pacjent/stomatologia/aktualnosci/184422,powstrzymac-paradontoze
https://projekty.ncn.gov.pl/opisy/499216-pl.pdf
tekst i fot. mat. partnera
