Był średniego wzrostu, szczupły, ale w środku niespokojny duch. Miał swoje zdanie, ale szedł na kompromisy – musiał coś robić, dlatego przeszedł różne etapy rozwoju, od zawodnika, poprzez sędziego, szkoleniowca, organizatora, urzędnika, działacza. Trzeba było, to stanął do walki z wojennym wrogiem. Kochał swoje miasto i pracę.
Syn Teodora i Dominiki, urodzony 07. 11. 1926 r. w Hrubieszowie. Żona Zofia, synowie Jan i Tadeusz – również brali udział w zawodach sportowych. Wykształcenie średnie ogólnokształcące. Dodatkowo ukończył kursy: w 1947 r. w Lublinie przodownika wf z boksu, gimnastyki, piłki ręcznej i koszykówki; 1949 r. w Zakopanem pomocnika instruktora narciarstwa, dyplomowanego instruktora wychowania fizycznego 1950 r. w Warszawie, organizatora turystyki 1959 w Lublinie, specjalistów rekreacji 1975 Torda. Uprawnienia sędziowskie z lekkiej atletyki klasy III uzyskał 06 09 1947 r., sędzią klasy okręgowej klasy II został w 1954 r., klasy związkowej kl. I w 1957 r. W Hrubieszowie mieszkał w bloku przy ul. Bolesława Prusa.
Podczas II Wojny Światowej – partyzant Armii Krajowej w Hrubieszowie. W czasie okupacji pracował przymusowo w ciastkarni i cukierni „Caffe C” w Hrubieszowie, jako pomocnik cukiernika. Od 15 sierpniu 1944 r. wcielony jako żołnierz – szeregowy do I Armii Wojska Polskiego, 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego – jako żołnierz 6 kompanii 6 pułku piechoty. Do 21 września walczył w Powstaniu Warszawskim na przyczółku Żoliborskim. Dostał się do niewoli. Przebywał od 22. 09. 1944 do 15. 12. 1944 r. w niemieckim stalagu X B Zantbostel z numerem obozowym 220621, a następnie jako jeniec wojenny pracował przymusowo w firmie Hamburg – America od 16. 12. 1944 r. do 05. 05. 1945 r. Od 06. 05. 1945 r. do 15. 12. 1945 r. – pomocnicza wojskowa służba na rzecz wojsk brytyjskich Wittbeck w Niemczech, jako szeregowy. Wrócił do Hrubieszowa i zaczął pracować w Cukierni Lucjana Oraczka, będąc pomocnikiem cukiernika od 05. 03. 1946 r. do 05. 09. 1946.
Był czynnym sportowcem, przez 12 lat reprezentując barwy hrubieszowskich klubów: AKS (Amatorski Klub Sportowy), KS „Grom”, KS „Związkowiec”, KS „Ogniwo” i TKS „Sparta” w lekkiej atletyce, pływaniu, piłce nożnej, piłce koszykowej, strzelectwie sportowym i tenisie stołowym w latach 1946 -1958, osiągając wyniki na poziomie klasy II i III według ówczesnych norm klasyfikacji sportowej.
Rekordy życiowe w la: 100 m. – 11,7 w 1951 r.(rekord Powiatu Hrubieszowskiego), skok w dal – 5.55 w 1952 r., rzut granatem 700 g. 43 m. (1954), skok wzwyż – 1.52 (1952), trójskok – 10.85 (1954), 200 m. – 24,3 (1954), 3000 m. – 10:54,8 min.(1949), 4 x 100 m.(Kowalczyk, Mazurkiewicz, Kopaczyński, Starykiewicz) 50,2 (1955), 4 x 400 nm. (Krawczyński, Koziarzewski, Tokarski, Starykiewicz) 4:14,8 (1955);
Pływanie: 100 kl. – 1:36,1 (1952), 200 kl. – 4:18,2 (1954); pn. 1946 – 1958 udział w kl. B i pucharach Polski; koszykówka klasa "B" 1952 – 1956, tenis stołowy 1951 – 1954, udział w mistrzostwach powiatu i w I okręgu lubelskim, kolarstwo – udział w kolarskim rajdzie dookoła województwa lubelskiego, strzelectwo – starty w kbks 7 a w 1955 r. II klasa sportowa.
Zdobył odznakę S.P.O. stopień I-wszy 07. 12. 1951 r. i 30. 09. 1953 r. oraz II-go stopnia 28. 07. 1955 r.
W czasie kariery zawodniczej rozpoczął pracę w komórkach sportowych jako urzędnik, działacz, szkoleniowiec i sędzia.
I tak:
Inspektor Powiatowego Inspektoratu Kultury Fizycznej w Hrubieszowie (15. 04. 1948 do 31. 12. 1949). Założyciel pierwszych w Polsce Społecznych Gromadzkich Komitetów Kultury Fizycznej i Turystyki w Powiecie Hrubieszowskim (Grabowiec 1961 r.).
Od 01. 01. 1950 r. do 1959 r. pracował w Powiatowym Komitecie Kultury Fizycznej w Hrubieszowie, w latach 1959 -1961 jako Przewodniczący, po zmianie nazwy tego komitetu, od 1961 r. do 1969 r. Przewodniczący Powiatowego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Hrubieszowie.
W swojej karierze społeczno – zawodowej wykonywał różne funkcje, jako członek Zarządu i Prezydium np.:
– założyciel i członek Społecznego Komitetu Budowy Stadionu Sportowego w Hrubieszowie (1948 – 1961), stadion wybudowano i ogrodzono,
– Zarządu Powiatowego Towarzystwa Przyjaciół Żołnierzy, Ligi Przyjaciół Żołnierzy a następnie Ligi Obrony Kraju w Hrubieszowie (1952 – 1974),
– założyciel, członek zarządu i społeczny instruktor sekcji piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, pływania i lekkiej atletyki w byłych klubach sportowych: Klubie Sportowym „Grom” (1948 – 1949) , Kole Sportowym Zrzeszenia Sportowego „Związkowiec” (1950), Kole Sportowym Zrzeszenia Sportowego „Ogniwo” (1951-1954) i Terenowym Kole Sportowym „Sparta” w Hrubieszowie (1955 – 1958), instruktor sekcji bokserskiej i podnoszenia ciężarów w LZS Mieniany, LZS Hrubieszów a następnie LZS "Grom" Hrubieszów 1955 – 1964,
– członek prezydium byłej Rady Powiatowej Zrzeszenia Ludowe Zespoły
Sportowe w Hrubieszowie (1951 – 1970),
– członek plenum Rady Wojewódzkiej Zrzeszenia LZS w Lublinie (1960 – 1964),
– członek zarządu Okręgowego Związku Bokserskiego w Lublinie (1959 – 1964),
– członek plenum, byłego Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Lublinie (1961 – 1969),
– współzałożyciel Spółdzielczo – Rzemieślniczego Amatorskiego Klubu Sportowego „Unia” w Hrubieszowie (1958), w latach 1964 – 1969 instruktor w sekcji bokserskiej i pływania.
– z jego inicjatywy w latach 1957 – 1964 przy PKKF w Hrubieszowie powstał Powiatowy Ośrodek Wychowania Fizycznego, prowadzący grupy szkoleniowe w koszykówce, szermierce, pływaniu i wieloboju nowoczesnym,
– założyciel, prezes i członek zarządu byłego Oddziału Powiatowego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Hrubieszowie (1961 – 1969),
– członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Lublinie (1964 – 1979),
– założyciel byłego Powiatowego Ośrodka Sportu, Turystyki i Wypoczynku w Hrubieszowie i dwóch ośrodków wypoczynkowych POSTiW w Starosielu k/Dubienki i Okunince k/Włodawy (1964 – 1969),
– założyciel ogniska Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej „Zaranie” w Hrubieszowie (1962),
– założyciel i prezes byłego zarządu Oddziału Powiatowego Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego w Hrubieszowie (1962 – 1967),
– sędzia sportowy w: pływaniu, piłce nożnej, koszykówce, lekkiej atletyce (1947 – 1997), podnoszeniu ciężarów i tenisie stołowym (1950 – 1974),
– społeczny instruktor pływania i ratownik wodny kilkunastu Ognisk TKKF na terenie Gdańska (1974 – 1981),
– były zastępca kierownika Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Politechniki Gdańskiej (1974 – 1981),
– v-ce Prezes Zarządu LKS „Unia” w Hrubieszowie (1983-1985) i (1988/1989), oraz prezes p.o. 1989/90 (po rezygnacji poprzednich prezesów)
– członek Zarządu Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki (w skrócie OZLA) w Zamościu (1981 – 1984) a od 23 II 1984 do 15 XI 1992 r. Prezes tego Zarządu
– członek zarządu Wojewódzkiej Federacji Sportu w Zamościu (1982 – 1992),
– działacz oraz sędzia pływania i lekkiej atletyki z ramienia OZP i OZLA w Gdańsku (1993 – 2002)
– organizator i sędzia główny wielu imprez z różnych dyscyplin sportowych.
Osiągnięcia szkoleniowe:
– zorganizowanie i szkolenie od podstaw: LA 1948 – 1957 do udziału w klasie Okręgowej, m.in. Stanisław Swatowski, Stanisław Kuźmiński,
– koszykówka mężczyzn do klasy B w latach 1951 – 1957,
– pływanie 1959 – 1969 do szczebla ogólnopolskiego, m.in. Antoni Nieradko, rodzina Troszczyńskich,
– boks 1955 – 1962 do klasy "A", zorganizował I turniej bokserski w kinie "Plon" w 1948 r., m.in. Roman Czapko, Marian Borys, Czesław Latos,
– siatkówka mężczyzn 1951 – 1956 do klasy "A", medal na zawodach centralnych.
Kronikarz sportu:
Wykonując olbrzymią pracę opracował historię hrubieszowskiego sportu, którą zawarł w kilkutomowej kronice dla MKS „Unia” w Hrubieszowie (do 1985 r.) i licznych ręcznych opracowaniach.
Założył i prowadził kronikę OZLA w Zamościu. Zestawił i wydał opracowania statystyczne z lekkiej atletyki, z ramienia działacza OZLA w Zamościu. Materiały te były, są i będą głównym źródłem wielu prac licencjackich i magisterskich, historii hrubieszowskiego sportu i Zamojszczyzny.
Opracował wspomnienia wojenne opublikowane na łamach „Żołnierza Wolności”.
Wziął udział w konkursie „Sportowe początki”, które zostało nagrodzone przez RW LZS w Zamościu, oraz „Moje miasto wczoraj i dziś”, które ukazało się w kwartalniku Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego.
Napisał historię hrubieszowskich klubów sportowych (nie opublikowano).
Opracował „Złotą Księgę” działaczy, sędziów, szkoleniowców i sportowców 1945 – 1985 (3120 nazwisk).
15 XII 1984 r. ogłoszono z okazji zbliżającego się 40-lecia Unii konkurs na projekt sztandaru klubu (wisi w hali HOSiR) i proporczyka okolicznościowego – wygrał go właśnie p. Michał Starykiewicz.
Odznaczenia i nagrody:
Za udział w walkach II wojny światowej odznaczony został Medalem za Warszawę (1971), Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1985), Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1990).
Za wydajny wkład pracy społeczno – zawodowej, odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (24 VI 1987), Medalem 10 – lecia PRL (1955), Medalem 40 – lecia PRL (1984), Złotym (1964) i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955), Medalem Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego, Odznaką im. Janka Krasickiego, Medalem TRH (1967), Medalem Stanisława Buczyńskiego (1988), Odznaką Za Zasługi dla Województwa Zamojskiego (1988),
Odznaczenia sportowe: Złota i Srebrna (1985) Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Odznaka „Zasłużony Działacz LZS” (27. 06. 1964), Złota Honorowa Odznaka Zrzeszenia „Ogniwo” 19. 12. 1954, Złota (1962) i Srebrna (1959) Honorowa Odznaka Zrzeszenia LZS, Medal 20 – to (1967) i 40 – to lecia LZS (1986), Medal XV – lecia PKKFiT, Srebrna Odznaka PTTK (1970) i Złota (07. 03. 1965), Odznaki OZLA W Lublinie, Złota (1986) i Srebrna Odznaka PZLA (1984), Zasłużony Sędzia Lekkiej Atletyki (1987), oraz wieloma honorowymi dyplomami uznania.
Ostanie lata mieszkał w Domu Kombatanta w Gdańsku – tam również działał jako sędzia la i pływania, a nawet wystartował w Mistrzostwach Weteranów Regionu w LA. Utrzymywał więź ze swoim ukochanym miastem poprzez korespondencję z wieloma osobami.
Zmarł w Gdańsku 05. 11. 2002 r., pochowany 19 XI 2002 r. w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Parafialnym w Hrubieszowie (zwłoki zostały skremowane i złożone w urnie).
Opracował – Marek Ambroży Kitliński
P.S. – Uważam że działacze sportowi powinni pomyśleć nad jakąś imprezą sportową imienia p. Michała Starykiewicza.