Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydało w dniu 25 lipca br. decyzję nadającą Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Szymona Szymonowica w Zamościu uprawnienie do prowadzenia studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym na kierunku pedagogika.
Prezydium Polskiej Komisji Akredytacyjnej w dniu 3 lipca br. podjęło uchwałę pozytywnie opiniującą wniosek zamojskiej uczelni o utworzenie nowego kierunku studiów. Podstawą pozytywnej opinii jest ocena przedstawionej koncepcji kształcenia, programu studiów, w szczególności efektów kształcenia i sposobu ich weryfikacji, minimum kadrowego, bazy dydaktycznej, w tym biblioteki, oraz wewnętrznego systemu zapewnienia jakości, który może zostać wdrożony również na poziomie studiów pierwszego stopnia na kierunku pedagogika. Wniosek PWSZ w Zamościu spełnił wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 5 października 2011 r. w sprawie prowadzenia studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia.
Na podstawie pozytywnej opinii Polskiej Komisji Akredytacyjnej, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego wydało w dniu 25 lipca br. decyzję nadającą Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Szymona Szymonowica w Zamościu uprawnienie do prowadzenia studiów pierwszego stopnia o profilu praktycznym na kierunku pedagogika.
Osoby, które wybiorą ten kierunek, będą miały do wyboru jedną z dwóch specjalności: pedagogika opiekuńczo-wychowawcza i piecza zastępcza oraz edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna. Za wyborem pierwszej specjalności przemawiają pozytywne zmiany w polskim prawie. Chodzi konkretnie o znowelizowaną Ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej z 2012 r. Nowelizacja powołała do istnienia nowe instytucje – organizatorów pieczy zastępczej i wspierania rodziny, a także dwa nowe zawody – koordynatora rodziny zastępczej oraz asystenta rodziny biologicznej. Jak mówi Wojciech Buczkowski, dyrektor Organizatora Pieczy Zastępczej i Wspierania Rodziny w Zamościu: – Dużą szansę dla studentów pedagogiki dostrzegam w tym, że od przyszłego roku każda gmina w kraju będzie musiała mieć co najmniej jednego asystenta rodziny biologicznej, a każdy powiat co najmniej jednego koordynatora rodziny zastępczej. Gdzie byśmy się nie rozejrzeli, to w wielu miejscowościach będzie taki etat, czy jako koordynator, czy jako asystent. Do wykonywania tych funkcji wystarczy mieć ukończone studia wyższe na kierunku pedagogika, nie trzeba żadnych dodatkowych szkoleń. Jeżeli mamy możliwość, widzimy się w takim zawodzie, chcemy coś takiego robić, to myślę, że warto.
W ramach pierwszej specjalności przewidziano takie zajęcia jak: przygotowanie psychologiczno-pedagogiczne (praca opiekuńczo-wychowawcza i piecza zastępcza), metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej, metodyka wspierania rodziny i pieczy zastępczej, profilaktyka i terapia uzależnień, podstawy prawa rodzinnego i opiekuńczego, metodyka pracy resocjalizacyjnej, metodyka pracy socjalnej, etyka asystenta rodziny i koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej. Absolwent omawianej specjalności, oprócz obszarów związanych z rodzinami zastępczymi, może w przyszłości znaleźć pracę m.in. w centrach pomocy społecznej, domach pomocy społecznej, ośrodkach adopcyjnych, ośrodkach resocjalizacyjnych czy poradniach psychologiczno-pedagogicznych.
Osoby, które w przyszłości chciałyby pracować z dziećmi na wczesnych etapach ich rozwoju i poznawania świata, powinny wybrać specjalność: edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna. Studenci będą nabywać odpowiednie kompetencje i umiejętności uczestnicząc w takich przedmiotach jak: przygotowanie psychologiczno-pedagogiczne – edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna, metodyka edukacji wczesnoszkolnej – edukacja polonistyczna, etyczna, społeczna, plastyczna i medialna, muzyka i wychowanie fizyczne, edukacja matematyczna i przyrodnicza, zajęcia komputerowe i techniczne, metodyka wychowania przedszkolnego, prawo oświatowe, bibliotekoznawstwo, metodyka pracy z dzieckiem trudnym czy edukacja zdrowotna i promocja zdrowia.
– Wielką radością w pracy nauczyciela przedszkolnego jest zadowolenie dzieci, to, że chcą chodzić do przedszkola, a potem po latach z sentymentem wspominają ten czas – mówi Grażyna Ziemiańska, dyrektor Przedszkola nr 5 w Zamościu, i dodaje: – Osoba, chcąca pracować w przedszkolu musi byćcierpliwa, wyrozumiała, kochająca dzieci, musi mieć takt, kulturę osobistą, bo trzeba zdawać sobie sprawę, że dzieci obserwują nas i naśladują. Nauczyciel w przedszkolu jest dla dzieci autorytetem.Potrzeba w tej pracy dużo zaangażowania. Nie odmawiam nikomu odbycia praktyki u nas w przedszkolu. Uważam, że jest to z korzyścią dla studentów. Żeby być dobrym nauczycielem, trzeba przyjść, zobaczyć, spróbować popracować, to jest najlepszy sposób na nabycie doświadczenia.
Zjawiskiem, które zdecydowanie działa na korzyść absolwentów tej specjalności, jest powstawanie dużej ilości nowych przedszkoli, w tym także prywatnych. Co za tym idzie, zwiększa się liczba placówek, będących potencjalnymi miejscami zatrudnienia pedagoga.
Ukończenie pedagogiki nie ogranicza absolwenta do poszukiwania pracy jedynie w obszarach stricte pedagogicznych. Jak bowiem mówi wykładowczyni dr Anna Sak-Styczyńska: – Placówki kulturalno-oświatowe, opiekuńcze i zdrowotne są jedynie rdzeniem całego systemu, który oferuje wiele innych ciekawych miejsc pracy. Tam obok kierunkowego wykształcenia i wiedzy merytorycznej przydatne okazują się umiejętności miękkie, zdolności menedżerskie, organizacyjne, marketingowe i handlowe. Wśród absolwentów pedagogiki są nie tylko nauczyciele, wychowawcy oraz terapeuci, są też w nie mniejszym stopniu pracownicy zachodnich korporacji consultingowych, przedstawiciele medyczni, pracownicy banku oraz menedżerowie, odpowiadający za zarządzanie zasobami ludzkimi.
Warto zaznaczyć, że pedagogika jest już szóstym kierunkiem w ofercie studiów pierwszego stopnia w PWSZ w Zamościu. Osoby zainteresowane bezpłatnym kształceniem mogą jeszcze podjąć studia na kierunkach: filologia angielska, matematyka, mechanika i budowa maszyn, politologia oraz turystyka i rekreacja. Rekrutacja trwa do 30 września.
Red.
„Skafander. Bezpłatna Gazeta Akademicka” 2014, nr 9 (60), s. 3