Sport szkolny, harcerski, żydowski i podwórkowy w okresie międzywojennym 1918 – 1939 na Ziemi Hrubieszowskiej.
Na zdjęciu – nauczyciel wf Lech Emanuel Korneli z uczniami należącymi do klubu sportowego „Orlęta” Hrubieszów w 1928 r.
Baza sportowa w hrubieszowskich szkołach, jak i w powiecie była bardzo uboga, pomimo tego zajęcia wychowania fizycznego odbywały się, a na dodatek ćwiczono również po lekcjach. Na lekcjach dominowała gimnastyka, ale powoli wprowadzano lekkoatletykę i gry sportowe, szczególnie siatkówkę, piłkę nożną i uproszczoną grę w piłkę ręczną czy w dwa ognie oraz … boks. Wiele zajęć sportowych prowadziło harcerstwo. Młodzież zapisywała się do powstających klubów sportowych. Przy „Staszicu” wybudowano dwie sale sportowe, założono MKS. Dziewczęta z tej szkoły ustanowiły nawet rekord województwa w sztafecie 4 x 60 m.
Sport szkolny w okresie międzywojennym 1918 – 1939 na Ziemi Hrubieszowskiej
Już w 1918 r. było 3 godziny wychowania fizycznego w tygodniu
Po odzyskaniu przez nasz kraj niepodległości w 1918 roku w Hrubieszowie szybko zadbano o edukację młodzieży na wyższym poziomie, nie zapominając też o poprawie jej sprawności fizycznej, dlatego w programie nauczania uczniowie jedynej szkoły ponad podstawowej (powszechnej) w tym mieście męskiego Gimnazjum im. Stanisława Staszica, której dyrektorem został Leon Markowski (1918 – 1929), mieli zaplanowane po 3 godziny tygodniowo wychowania fizycznego (wówczas zwanymi „ćwiczeniami cielesnymi” lub po prostu gimnastyką), codzienną gimnastykę przez 10 minut oraz pozalekcyjne zajęcia sportowo – rekreacyjne. Pierwszym nauczycielem – specjalistą od wychowania fizycznego w szkole był Lech Emanuel Korneli (1921 – 1929), dodatkowo ten przedmiot uczyli Stanisław Skrobański (1921 – 1922) i Michał Wańczyk (1921 – 1934). W tym okresie bardzo wiele czasu poświęcano gimnastyce, marszobiegom, nauczaniu lub doskonaleniu pływania w Huczwie, a w zimie ślizgano się na butach, zjeżdżano z okolicznych górek na samoróbczych sankach i nartach, również na butach i samoróbczych łyżwach ślizgano się po zamarzniętej Huczwie.
Harcerze również dbali o sprawność fizyczną
Już od 15.09.1918 r. w Gimnazjum im. Stanisława Staszica zaczęła działać I Drużyna Harcerska im. St. Staszica, której członkowie raz w miesiącu odbywali wycieczki piesze, zdobywali sprawności harcerskie, grali w zbijanego (zabawa zbliżona do gry w „dwa ognie”), czy hazenę (zabawa zbliżona do gry w piłkę ręczną). Nieco później zaczęli jeździć na wycieczki rowerowe. Założycielem i opiekunem drużyny był Stanisław Skrobański.
Harcerska drużyna w piłce nożnej – pierwsza w Hrubieszowie!?
W 1923 roku przy I Drużynie Harcerskiej im. St. Staszica męskiego Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Hrubieszowie została założona przez druha Walerego Krawczyka drużyna futbolowa Orlęta, która rozgrywała w 1923 r. m.in. mecze z gimnazjum z Włodzimierza (1:2), Wojskowym Kołem Sportowym 2. Pułku Strzelców Konnych (2:3) i (1:1). Natomiast szkolna gazeta gimnazjalna Pąkipodała, że „28 września 1924 r. na boisku 2. Pułku Strzelców Konnych w Hrubieszowie odbył się mecz pomiędzy Orlętami Hrubieszów a Błękitnymi Hrubieszów, zakończony wynikiem 4:0, bramki zdobyli Pawłowski 2, Łuń 1 i samobójcza, kapitanem zwycięskiej drużyny był Michał Stanisław Targowski, w Błękitnych wyróżnili się: Laskowski, Nej i Ślusarski. Obie drużyny były harcerskie, lecz wśród zawodników znajdowali się również cywile. Co ciekawe, na mecz sprzedawano bilety, ale zainteresowanie kibiców nie było zbyt wielkie, więc zebrano zaledwie 9 zł i 25 groszy”.
Harcerze nadal na sportowo
W roku 1927 w dalszym ciągu przy I Drużynie Harcerskiej działa Klub Sportowy „Orlęta”, do którego należy 22 druhów. Zbiórki odbywały się raz lub dwa razy w tygodniu pod opieką nauczyciela gimnastyki Emanuela K. Lecha. Ze sportu ćwiczono: boks, lekkoatletykę, grę w palanta, gimnastykę, piłkę nożną, saneczkarstwo, łyżwiarstwo, narciarstwo, strzelectwo, siatkówkę, wiosłowanie kajakami i łódkami. Uczestnicy posiadali jednakowe stroje sportowe. Zawody o tytuł mistrzowskiego zastępu łyżwiarskiego i strzeleckiego w drużynie wygrał zastęp Żubrów.
Pokazy gimnastyczne i nie tylko
W 1924 r. nauczyciel gimnastyki w Gimnazjum Lech Emanuel Korneli zaprezentował ze swoimi podopiecznymi na placu konnym 2. Pułku Strzelców Konnych w Hrubieszowie z okazji Święta Sportowego Przysposobienia Wojskowego m.in. marsze ozdobne, piramidy gimnastyczne, rzuty granatem, biegi. Podobne pokazy prezentowano również przy okazji uroczystości szkolnych i miejskich. Niestety, nic nie wiadomo czy w tego rodzaju umiejętności i w tym okresie istniała rywalizacja międzyszkolna ze szkołami z innych miejscowości.
Pierwsze nauczycielki wf w Gimnazjum i „mój” nauczyciel
Od 25.07.1929 r. wspominana wyżej szkoła została koedukacyjna i przybrała nazwę Państwowe Gimnazjum Koedukacyjne im. Stanisława Staszica (dyr. został Franciszek Nieć 1929 – 1930). W związku z tym, że naukę w szkole podjęły dziewczęta, to do wychowania fizycznego („ćwiczeń cielesnych” – gimnastyki) zostały zatrudnione specjalistki od tego przedmiotu Tekla Barbachowska (1929 – 1936) i Irena Lipnicka (1929 – 1931). W tym samym roku po odejściu ze szkoły znakomitego nauczyciela Lecha Emanuela Korneli, lekcje z chłopcami prowadził Stanisław Romanica (1929 – 1936), z którym miałem wu-efy w Budowlance przy Alejach Racławickich w Lublinie w latach 1963/1964. Najczęściej graliśmy w siatkówkę, bardzo zwracał uwagę na wygląd i jednolitość stroju sportowego, a jeżeli ktoś został przyłapany, że miał zabrudzone tenisówki, to wpłacał 5 zł na zakup nowego sprzętu sportowego.
Nowa szkoła – Męska Szkoła Rzemieślnicza również nie zapomniała o wychowaniu fizycznym dla uczniów
Z inicjatywy Antoniego Witer Wiatrowskiego oraz Feliksa Czarnkowskiego w roku szkolnym 1925/1926 powstała 3-letnia Szkoła Rzemieślnicza Sejmiku Powiatowego w Hrubieszowie. W programie nauczania uwzględniono m.in. przedmiot „Gimnastyka i ćwiczenia cielesne”, prowadzone przez nauczyciela hrubieszowskiego Gimnazjum Emanuela Lecha. W roku szkolnym 1927/1928 przy szkole istniał hufiec wychowania fizycznego pod opieką tego nauczyciela, który brał udział w popisach sportowych podczas uroczystości państwowych oraz lokalnych. Od 1928 r. została powołana III Harcerska Drużyna Hrubieszowska im. Zawiszy Czarnego, którą opiekował się Piotr Greniu a drużynowymi byli: Stefan Witkowski (1928 – 1930), Mikołaj Romanowicz i Jerzy Lecewicz. Organizowała ona sporo wędrówek pieszych po regionie, zdobywano sprawności, przystępowano do zawodów sportowych organizowanych nie tylko przez Hufiec.
Hrubieszowska szkoła dla dziewcząt
W 1926 r. Sejmik Powiatowy w Hrubieszowie podejmuje decyzję zorganizowania średniej szkoły zawodowej dla dziewcząt o typie krawiecko – bieliźniarskim. Nauka rozpoczęła się od 2.10 w I klasie Średniej Szkoły Zawodowej Żeńskiej w Hrubieszowie licząca 21 dziewcząt. Kierownictwo szkoły objęła p. Julia Wojsławówna. Opłata za szkołę wynosiła 10 zł miesięcznie. Program nauczania obejmował zajęcia warsztatowe i przedmioty ogólnokształcące, zajęć sportowych nie było. Sala warsztatowa mieściła się w prywatnym budynku Sióstr Skrytek przy ul. 3 – Maja (Nowej), a lekcje w budynku Gimnazjum Męskiego im St. Staszica. Z nowym rokiem szkolnym w 1929 r. szkoła przenosi się do nowego, prywatnego budynku przy ul. Ludnej. Budynek jest mały, nieprzystosowany do celów szkolnych, miał przechodnie sale. Na piętrze były 3 sale warsztatowe i zarazem lekcyjne, na parterze znajdowała się sala gimnastyczna, kuchnia, mała jadalnia i zarazem prasowalnia, kancelaria oraz mała szatnia. Zajęcia z gimnastyki prowadziła Irena Lipnicka. W 1928 r. została założona Żeńska Drużyna Harcerska, która również starała się o rozwój sprawności fizycznej dziewcząt.
Sale gimnastyczne przy „Staszicu”
Na początku lat trzydziestych wyraźnie poprawiły się warunki do prowadzenia zajęć sportowych, ponieważ przy „Staszicu” dobudowano salę sportową o wymiarach 18x9x5,5 m. Sala ta posiadała: drabinki przyścienne, kraty do przeplotów, tram, ławki szwedzkie, można było pograć w siatkówkę, „dwa ognie” lub koszykówkę. Nad tą salą mieściła się druga o identycznej długości i szerokości, lecz o wysokości 3,5 m, z przeznaczeniem do ćwiczeń gimnastycznych. Te sale służą młodzieży do dzisiaj, będąc w miarę możliwości remontowane i udoskonalane. Na placu przed szkołą było umiejscowione boisko do siatkówki.
Boisko szkolne nad Huczwą
W tym samym okresie ziemianin Kazimierz Pohorecki z bratem Władysławem wydzierżawili Komitetowi Rodzicielskiemu przy „Staszicu” obszar 1 ha łąki (za symboliczną złotówkę na 33 lata) w zakolu Huczwy, gdzie urządzono boisko do piłki ręcznej 11 – osobowej, na którym grano też w piłkę nożną. Powstały również: boisko do piłki siatkowej, podstawowe urządzenia lekkoatletyczne,m.in. skocznia w dal i wzwyż oraz czterotorowa bieżnia o długości 100 m o nawierzchni gruntowej, i szatnie. Boisko było usytuowane w poprzek w porównaniu do dzisiejszego (gdyż obecnie znajduje się tam stadion HOSiR) i zostało ogrodzone siatką drucianą oraz żywopłotem. Drewniany mostek z kołowrotkiem regulującym przepustowość przy przejściu wybudowali żołnierze 2. Pułku Strzelców Konnych z Hrubieszowa. Na tych obiektach sportowych oprócz lekcji wychowania fizycznego prowadzono również zajęcia w ramach pozalekcyjnego Koła Sportowego. Czasami na nim ćwiczyli też zawodnicy KS „Strzelec” w Hrubieszowie. Organizowano zawody w grach sportowych i lekkiej atletyce. Funkcję dyrektora szkoły pełnił Mirosław Toporowski 1930 – 1939.
W szkołach podstawowych też była gimnastyka i harcerstwo usportowione
W szkołach podstawowych w Hrubieszowie i na wsiach lekcje i zajęcia sportowe prowadzono w salach lekcyjnych przystosowanych do tego typu lekcji, w zwykłych klasach i na korytarzach. Przy korzystnych warunkach atmosferycznych ćwiczono na placach szkolnych, pływano w rzece Huczwie lub sadzawkach, a w okresie zimowym urządzano ślizgawki lub zjeżdżano, najczęściej na sankach lub butach z pobliskich pagórków. Dla dzieci i młodzieży organizowano również wycieczki piesze, rowerowe i turystyczne, natomiast zimową porą kuligi. Podczas defilad organizowanych 3 Maja uczniowie szkolni maszerowali również w kolumnach sportowych. W 1927 r. przy szkole powszechnej nr 2 z ulicy Żeromskiego działało Koło Sportowe oraz Organizacja Wychowania Fizycznego. Dnia 9.12.1934 r. oddano nowy budynek szkolny przy ul. Żeromskiego (służy do dziś), który zagospodarowały trzy szkoły podstawowe i przez to poprawiły się nieco warunki do prowadzenia lekcji z „gimnastyki”. W 1936 r. splantowano plac szkolny i boisko, odarniowano skarpy i nasypy, zrobiono tor saneczkowy, wykonano 4 tarasy. We wszystkich szkołach podstawowych w Hrubieszowie i prawie wszystkich w powiecie hrubieszowskim działały drużyny harcerskie, które zgodnie ze swoim programem prowadziły m.in. i zajęcia sportowe, przystępowały do rywalizacji w tym zakresie.
Harcerze nadal aktywni sportowo
W latach trzydziestych członkowie drużyny harcerskiej i uczniowie gimnazjum oraz liceum ze „Staszica” nadal brali udział w różnych zawodach sportowych organizowanych w Hrubieszowie, zajmując czołowe miejsca w siatkówce, marszach, kolarstwie, biegach przełajowych i lekkiej atletyce, otrzymując w nagrodę dyplomy.
Dla przykładu – Jesienią 1930 roku Powiatowy Komitet Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego w Hrubieszowie zorganizował zawody, w których członkowie Drużyny Harcerskiej im. St. Staszica zajęli I miejsce w skoku wzwyż i II miejsce w skoku w dal (niestety brak nazwisk). Rok później zajęli I miejsce w skoku wzwyż, w biegu na 100 m. oraz w marszu. W następnym roku wywalczyli drużynowo I miejsce w lekkiej atletyce i siatkówce. W innych zawodach wygrali pięciobój lekkoatletyczny i bieg na 100 m.
Ciekawa przygoda chłopców
Lipiec 1934 r. mieszkańcy Hrubieszowa zapamiętali ze względu na niecodzienny wyczyn grupy chłopców, m.in. Sergiusza Konopy i Kazimierza Wróblewskiego, którzy zbudowaną przez siebie żaglówką popłynęli przez Huczwę, Bug, Wisłę do Tczewa, niestety, dalszą wyprawę ku morzu wstrzymała straż rzeczna, ponieważ żaglówka nie posiadała kilu.
Rekord województwa w sztafecie
Świetnie przygotowani przez w/w nauczycieli „gimnastyki” lekkoatleci wystartowali 29.05.1935 r. na zawodach w Lublinie, w których znakomicie spisały się dziewczęta z Gimnazjum w Hrubieszowie ustanawiając nowy rekord województwa lubelskiego w sztafecie 4 x 60 m wynikiem 36,7 sek. (niestety, brak składu). W szkole od 1934 r. został zatrudniony nowy nauczyciel „gimnastyki” i języka niemieckiego Mieczysław Żytkiewicz, a w latach 1935 – 1937 Wanda Nycz – Lubicz.
Zastęp żeglarski
Natomiast 04.09.1936 r. przy wspomnianej powyżej drużynie harcerskiej w „Staszicu” pod kierunkiem druha Karola Mleczko założony został zastęp żeglarski i zastęp kolarski z odpowiedzialnym druhem Marianem Rejniewiczem.
Bieg pamięci
Z kolei dnia 31.10.1936 r. odbył się bieg drużyn harcerskich z Hrubieszowa na 3 km poświęcony pamięci Wandy Nyczównej, zmarłej przedwcześnie druhny z Gimnazjum.
Uczniowie również…
Reprezentowali Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” (założony w 1922 r.), Związek Strzelecki (założony w 1921 r.) z licznymi agendami w terenie, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej i Męskiej (założono w 1934 r.), Klub Sportowy „Strzelec”, Ligę Morską i Kolonialną (założona w 1932 r.), ta ostatnia dysponowała kajakami, trampoliną do skoków, pływalnią dla dzieci i dorosłych, budynkiem z bilardem, szatniami, magazynkiem sportowym, hangarami i przystanią na kajaki oraz tarasem. W zimie na „Śluzie” urządzano ślizgawkę. Od połowy lat trzydziestych rywalizowali w organizowanych przezPowiatowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (w skrócie PUWFiPW) w Hrubieszowie w Przełajowych Biegach Narodowych (organizowanych 3 Maja) i to z sukcesami, a najlepsi wyjeżdżali na zawody wojewódzkie. Najlepsi biegacze to: Leon Duławski, Jan Gaworski, Eugeniusz Kitliński, Władysław Kułtuniuk. Uczniowie zdobywali, uzyskując normy wynikowe trzystopniową Państwową Odznakę Sportową (w skrócie P.O.S.) i Odznakę Strzelecką. Wyróżniającą się sportsmenką w Staszicu była Irena Skrobiszewska, później nauczycielka wychowania fizycznego, biologii, chemii, higieny i dyrektorka tej szkoły (1967 – 1972).
Kazimierz Janczykowski
Kazimierz Janczykowski, urodzony w 1888 r. w Metelinie koło Hrubieszowa, absolwent Instytutu Wychowania Fizycznego w Petersburgu z roku 1914, podczas studiów uczestniczył w zajęciach Towarzystwa Gimnastycznego Sokół i jako zastępca naczelnika przeprowadzał reformy oraz wydał kalendarz sokolski. Będąc nauczycielem „ćwiczeń cielesnych” (wychowania fizycznego) w gimnazjum w Chełmie Lubelskim, opracował własny program z kultury fizycznej i to właśnie z jego inicjatywy wybudowano w latach 1918-1923 pierwszą salę gimnastyczną w mieście. Był również organizatorem pierwszego masowego biegu ulicami Chełma, który odbył się 6 września 1925 r.
Józef Topornicki
Józef Topornicki urodził się w 1902 r. w Topornicy, uczył matematyki oraz wychowania fizycznego w Żurawlowie k/ Miączyna, później w Grabowcu (od 1927 r.), prowadził harcerstwo, organizował biwaki i rajdy. Należał do Związku Strzeleckiego, którego komendantem został przed II wojną, będąc nauczycielemm.in. wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 2 w Hrubieszowie (uczył też Michała Starykiewicza, później działacza sportowego) i w szkole mechanicznej.
Międzyszkolny Klub Sportowy
W związku z dobrymi osiągnięciami sportowymi w dotychczasowej rywalizacji i chętnej w tym kierunku młodzieży szkolnej z inicjatywy nauczycieli wychowania fizycznego w drugiej połowie lat trzydziestych w Hrubieszowie został powołany Międzyszkolny Klub Sportowy przy „Staszicu”. Dnia 4.05.1938 r. członkowie tego klubu doskonale zaprezentowali się podczas Lubelskich Wojewódzkich Igrzysk Sportowych w Lublinie, zajmując w punktacji ogólnej 2. miejsce, a hrubieszowskie siatkarki stanęły na najwyższym podium (niestety, brak nazwisk). W Gimnazjum wychowania fizycznego jeszcze uczyły panie: Maria Dowbecka (1937 – 1938) i Władysława Makosik (1938 – 1939). W szkole rzemieślniczej m.in. Włodzimierz Charkowski.
Żydowski klub sportowy „Hapoel” Hrubieszów
W okresie międzywojennym najliczniejszą grupą mieszkańców Hrubieszowa byli Żydzi, którzy również uczestniczyli w życiu sportowym, występując pod nazwą Hapoel Hrubieszów. Klub zasilany uczniami swoją siedzibę posiadał na ulicy Rybnej. Kierownikiem drużyny piłkarskiej w latach trzydziestych był p. Szwarc, zespół współzawodniczył z drużynami miejscowymi, ale i przyjezdnymi np. Hapoelem z Włodzimierza Wołyńskiego. Uprawiano również gimnastykę sportową oraz akrobatyczną, siatkówkę, biegi przełajowe i kolarstwo. Niektórzy sportowcy żydowscy prezentujący wysoki poziom zasilali również ogólną reprezentację miasta Hrubieszowa. Rekreacyjnie, nawet całymi rodzinami pływano łódkami po Huczwie, w której także uczono się i doskonalono w pływaniu, nurkowaniu oraz w skokach do wody, szczególnie na tzw. „śluzie”, nad którą od strony łąk wysypany był piasek. Podczas świąt państwowych żydowskie grupy sportowe prezentowały się publiczności licznie i okazale.
Drużyny podwórkowe
Oprócz wspomnianych hrubieszowskich klubów sportowych, chłopcy – uczniowie w obrębie swoich okolic tworzyli tzw. „drużyny podwórkowe” i toczyli między sobą wiele pojedynków piłkarskich w okresie międzywojennym, w czasie wojny i po wojnie.
Sybir – to drużyna, w której występowali chłopcy z ulicy Rubinowej (obecnie leży w obrębie Osiedla Jagiellońskiego). Trenowali oni na pobliskich łąkach, a oto wyniki niektórych meczów, jakie stoczyli: Sybir – Rogówka 1:2 i 2:2; Sybir – Złodziejówka 4:4; Sybir rozgrywał także mecze z Piasecznem, Krystynopolem i Uhrynowem (miejscowości przeszły w 1951 r. do ZSRR).
Drużyna Rogówka skupiała chłopców z ul. Cichej i Żeromskiego, m.in. występowali w niej: Michalczewski ps. „Rola”, Wołoszyn ps. Cebularz”, Strzępek ps. „Pępek”, Tomaszczuk ps. „Murzyn”, Całka ps. „Balarz”.
Zespół Koszary tworzyli chłopcy z ul Dwernickiego, grali tam m.in.: bracia Olichwirowie, Kaniugowie, Łaszkiewiczowie, Stasiukowie, Zabłoccy, Kisiel, Tadeusz Nowosad, (chociaż był z Sybiru), Mieczysław Bruchacki i Czesław Pieńkowski. Inne drużyny to m.in.: Złodziejówka (Łozy), Podgórze, Cebularnia, Reforma ze Świerszczowa, Diakonów z Dziekanowa.
Wojna!!!
W roku szkolnym 1939/1940 hrubieszowskie szkoły nie wznowiły nauki, lecz dzięki staraniom Konstantego Alichniewicza (dyrektora „Staszica” od 1.09.1939 r.) została utworzona w tym budynku z dniem 1.10.1940 r. Polska Szkoła Handlowa. Nastał okrutny czas, nie było czasu myśleć za bardzo „o gimnastyce” (m.in. ciągła zmiana miejsca nauki), najwyżej chłopcy „po cichu” rozgrywali mecze na okalających Hrubieszów łąkach, większość uczniów i uczennic przystąpiła do skutecznej działalności konspiracyjnej.
Na podstawie:
1. „Antologia Sportu Hrubieszowskiego – Historia i Współczesność Sportu na Terenie Powiatu Hrubieszowskiego” – tegoż autora
2. 90 lat Gimnazjum i Liceum im. ks. Stanisława Staszica – książkowa praca zbiorowa.
3. Kroniki I Drużyny Harcerskiej im. ks. Stanisława Staszica – rękopis.
4. Kronika Szkoły Krawieckiej – rękopis.
5. Przedwojennej prasy lokalnej i szkolnej.
6. Wywiadów z Janem Wróblewskim, Tadeuszem Nowosadem, Teresą Kitlińską.
7. Dokumentów i zdjęć udostępnionych przez
– rodzinę Duławskich
– Jerzego Krzyżewskiego
– rodziny Kitlińskich
– Jacka Łacińskiego
8. Strony internetowej o Kryłowie – zdjęcie.
9. Harcerstwo Hrubieszowskie 1918 – 1939 – autor Jan Kalisz.
10. Muzeum im. Stanisława Staszica w Hrubieszowie – gazety, sztandar TG „Sokół”, zdjęcia.
Opracował – Marek Ambroży Kitliński (mak)
PS. Uwaga!
Jeżeli ktoś posiada wiedzę, materiały, dyplomy, gazety, itp. z historii hrubieszowskiego sportu oraz jego powiatu i chciałby tym się podzielić z innymi, to proszę o kontakt tel. 84 696 32 56, i mail, który znajduje się na stronie LubieHrubie w rozdziale Kontakty. Jednocześnie informuję, że będzie również wystawa sportowa w hrubieszowskim Muzeum.