Listę hrubieszowskich świątyń wypełnia prawosławna cerkiew garnizonowa, wzniesiona w 1905 roku, służąca obecnie – po przebudowie w latach 1981-1982 wg. projektu prof. Wiktora Zina- jako kościół parafialny p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Kościół został wybudowany przez władze carskie razem z koszarami w latach 1903-1905.
br />Po odzyskaniu niepodległości w okresie międzywojennym był tu rzymsko – katolicki kościół garnizonowy dla 2 Pułku Strzelców Konnych.
W czasie okupacji Niemcy z kościoła zrobili stajnię dla koni i magazyny dla wojsk niemieckich.
W latach 1944-1953 służył celom religijnym zarówno dla wojska, jak i ludności cywilnej. Zamknięty przez władze komunistyczne i przekazany między innymi na magazyn słomy, sienników. Wojsko korzystało z budynku, ale go nie remontowało. Dach przeciekał, co sprawiło, że budynek w zawrotnym stanie uległ dewastacji, okna zostały powybijane, rzeźbione drzwi zastąpiono deskami. Na dachu rosły brzozy grubości nogi, wszak strop był ocieplany torfem, a wiatr naniósł różne drzewa. Korzenie drzew rozsadzały mur kościoła. Władze państwowe kilkakrotnie przymierzały się do zburzenia kościoła. Zawalił się strop i wieże.
Od roku 1969 rozpoczęto starania o odzyskanie odbudowę kościoła. Te starania o odzyskanie prowadził ks. Stanisław Chomicz – ówczesny wikariusz. Pisano listy do I Sekretarza KC, do premiera, ministra Obrony Narodowej, władz wojewódzkich, Prymasa Polski i wielu innych, którzy mogli zrobić coś w tej sprawie. Niestety wszyscy odpowiadali, że trzeba czekać. Po 11 latach usilnych starań mieszkańców Hrubieszowa, a w tym dzięki szczególnej pomocy prof. dr. Wiktora Zina oddano na 10 lat kościół w stanie totalnego zniszczenia. Przystąpiono do kapitalnego remontu. 27 VI 1982 r. Biskup Pomocniczy prof. dr Piotr Hemperek w czasie uroczystości odpustowej odczytał dekret Biskupa Lubelskiego o utworzeniu w Hrubieszowie Parafii p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, dokonując rekonsekracji odzyskanego kościoła.
Pierwszym proboszczem tej Parafii był Ks. Kan. Stanisław Chomicz. Z dawnego wyposażenia zostały tylko dwa żyrandole.
27 lipca 1983 r. przejął obowiązki proboszcza ks. mgr Andrzej Puzon. Ponowne uruchomienie kościoła pozwoliło na ożywienie życia religijnego, społecznego i kulturalnego wśród niemal wszystkich mieszkańców Hrubieszowa.
W parafii bardzo aktywnie działa: Akcja Katolicka, Rada Duszpasterska, Legion Maryi, Koła Żywego Różańca dorosłych i dzieci, Caritas, KSM, Oaza, lektorzy, ministranci, Zespół „Lechici” – grupa młodzieżowa i dziecięca. Warto zwrócić uwagę na Mszę św. dla młodzieży i dzieci, obsługiwaną przez młodzież zwłaszcza KSM, Oazy, Zespół „Lechici”. To oni mają spotkania formacyjne, adoracje Najświętszego Sakramentu, rekolekcje, ogniska, redagują parafialną gazetkę „Jedność” a przy tym piękną obsługę liturgiczną razem z młodzieżą hrubieszowskich szkół. Piękną wizytówką i ambasadorem naszej parafii jest Zespół „Lechici” – grupa młodzieżowa i dziecięca. Liczy sobie już 19 lat, jest laureatem wielu festiwali religijno – patriotycznych. Obsługiwał wokalnie Mszę św. z udziałem Ojca św. między innymi w Krośnie, Zamościu. Parafia posiada profil cywilno – wojskowy, może poszczycić się organizacją jedynego w Wojsku Polskim Ogólnopolskiego Festiwalu pieśni Patriotycznej i Religijnej Wojska Polskiego. Z racji swego geograficznego i historycznego położenia parafia współpracuje z Polakami na Wołyniu, pomaga w odzyskaniu kościołów i polskich cmentarzy. W parafii jest prowadzone duszpasterstwo nauczycieli, żołnierzy, inteligencji, młodzieży, dzieci.
Kończąc historię kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy zacytuję słowa Ks. Biskupa Jana Śrutwy „Obecność kościoła w tym mieście jest tak dawno, jak dawny jest sam Hrubieszów. Od wieków rozlega się tutaj ze świątyni słowo pokoju i jednania. Ustawicznie głoszony jest Chrystus, w którego dalej trzeba nam wierzyć. Przepowiadane jest miłosierdzie Boże, któremu całą mocą należy ufać. Uczy się tutaj miłości do Boga i względem człowieka – ponad którą nie ma na tej ziemi większej wartości”. Temu dziedzictwu pokornie chcemy służyć w następnym 100 – leciu naszego kościoła.