– Pytała pani o tego człowieka, któremu pani mąż powierzył stanowisko redaktora naczelnego. Otóż moim zdaniem to typowy humanista.
– Co pan przez to rozumie?
– Humanista, to ktoś, dla kogo dwa razy dwa bywa cztery, ale nie wiadomo od czego to zależy – powiedział radca Żarski z tym swoim gorzkim uśmiechem.
– Myślałam, że pan sam zalicza się do humanistów – odparła pani sędzia.
– Dlatego mam prawo przemawiać w ich imieniu – kontynuował wypowiedź. – Widzi pani, artysta i naukowiec mogliby się uzupełniać, ale ich światy na ogół nie przenikają się wzajemnie. Tę przepaść powiększa sposób zarabiania pieniędzy. Weźmy na przykład taką telewizję. Przekaz obrazu i dźwięku jest coraz lepszy, a programy coraz gorsze. Pierwsze robią inżynierowie, drugie humaniści. Jedni i drudzy wychodzą naprzeciw potrzebom rynku, z tym że zapotrzebowanie na najlepsze rozwiązania techniczne jest niekwestionowane, natomiast na rozrywkę wysokich lotów raczej minimalne, a więc nieopłacalne.
– Czy myśmy nie przyszli za wcześnie do biura? – Agnieszka Buchniarz popatrzyła na swój złoty, wysadzany diamentami zegarek. Najwyraźniej temat przestał ją interesować. Co innego, jeśli rozmowa dotyczy konkretnej osoby, ale dywagacje natury ogólnej uważała za stratę czasu, akurat odwrotnie niż jej rozmówca.
c.d.n.
Małgorzata Todd