Szkolny Klub Wolontariatu Zespołu Szkół nr 1 w Hrubieszowie wspomaga Stowarzyszenie Hospicjum Santa Galla w Łabuniach. Ty też możesz pomóc kupując zeszyt. Środki uzyskane z ich sprzedaży hospicjum przeznaczy na zakup leków, środków opatrunkowych i środków higieny osobistej dla chorych przebywających w placówce.
Misją Hospicjum Santa Galla jest działalność opiekuńcza i charytatywna oraz opieka nad dziećmi, młodzieżą, rodzinami i osobami starszymi – przewlekle chorymi. Jeśli misja jest bliska Twoim odczuciom, to włącz się do akcji i zakup zeszyt.
***
Przewodnicząca SKW
Anna Ostasz
—
Misja Hospicjum
Ci, którzy odchodzą
ból, który nie mija, zdaje się bez reszty wypełniać dni i noce
bezsilność, coraz to nowe upokorzenia, obojętność otoczenia,
bezradni, zrozpaczeni, zmęczeni bliscy
na ogół staramy się o tym nie myśleć
staramy się zapomnieć, że i nas to może spotkać
Może pora dziś spojrzeć prawdzie w oczy ?
Nauka nie usunie konieczności śmierci
lecz nasza solidarność w stosunku do umierających może
przynieść ulgę, pomoc i spokój
Można zapobiegać bólowi
można oszczędzić upokorzeń
Można skutecznie współczuć umierającym.
(Tekst powstał w Komisji Formacji i Informacji we wrześniu 1984 roku)
—
Może przy tej okazji warto odpowiedzieć na pytanie: CO TO JEST HOSPICJUM?
Rozwijający się w Polsce społeczny ruch hospicyjny jest nośnikiem określonych wartości. Ruch ten zrodził się z wrażliwości na cierpienie drugiego człowieka i z potrzeby bezinteresownego służenia. Celem stała się poprawa losu terminalnie chorych, zwłaszcza umierających na nowotwory złośliwe. Okazało się, że dla osiągnięcia tego celu konieczne jest przełamanie stereotypów dotyczących postępowania z umierającymi, oraz stosunku społeczeństwa, w tym także pracowników służby zdrowia do problemu cierpienia i śmierci.
Hospicjum to idea, zgodnie z którą mamy żyć i działać, oraz misja, którą mamy szerzyć. Przyjęte przez ruch hospicyjny zasady, nazwane zostały filozofią hospicyjną to:
– Życie ma wartość bez względu na kondycję fizyczną i psychiczną (a nawet moralną) człowieka gdyż jest on do końca osobą.
– Śmierć jest zjawiskiem naturalnym, nie wolno jej przyspieszać, ani sztucznie wydłużać okresu agonii.
– Okres terminalny choroby jest częścią życia, szczególnie ważną dla chorego i jego rodziny (okazja do refleksyjnego spojrzenia na własne życie, możliwość nawiązania głębszych emocjonalnych więzi z rodziną).
– Chory ma prawo – jeśli zechce – do prawdy o swoim stanie. Nie wolno go ani okłamywać, ani odbierać mu nadziei.
– Chory uwolniony od bólu i otoczony miłością może odkryć sens swego cierpienia i zaakceptować własną śmierć.
– Chory powinien umierać w gronie rodziny, której należy pomóc w przełamywaniu barier psychologicznych i zachęcić do współudziału w pielęgnowaniu chorego.
– Jeśli chory pozbawiony jest rodziny, Hospicjum ma mu ją zastąpić.
– Podtrzymywanie kontaktu z osieroconą rodziną i udzielanie jej – jeśli tego potrzebuje, pomocy duchowej jest obowiązkiem zespołu hospicyjnego.
—
Misja pełniona przez hospicjum skierowana jest zarówno do jego pracowników i wolontariuszy jak i całego społeczeństwa. W ludziach podejmujących pracę, zarówno wolontariuszach jak i pracownikach etatowych ma ona wyrabiać świadomość, że przełamują pewne tradycje, które należy pielęgnować i przekazywać młodszym współpracownikom oraz to, że Hospicjum nie jest zwykłym miejscem pracy, ale miejscem spotkania ludzi tworzących wraz z chorymi i ich rodzinami wzajemnie wspierającą się wspólnotę.
Misja Hospicjum wobec społeczeństwa polega na: propagowaniu bardziej refleksyjnego spojrzenia na życie, przywracaniu śmierci właściwej godności w świadomości społecznej, budzeniu wrażliwości na cierpienie drugiego człowieka, budowaniu relacji międzyludzkich opartych na solidarności i odpowiedzialności za innych
Hospicjum wydaje się być znakiem czasu – głoszone idee przez ruch hospicyjny jest przeciwwagą dla zagrożeń współczesnego świata, w którym szerzą się egoizm, konsumpcjonizm, brak szacunku dla życia w tym aborcja i eutanazja, pogarda dla słabości i starości, odrzucanie cierpienia, a tym samym współczucia dla cierpiących. Ten ruch, którego naczelną zasadą jest niesienie ulgi we wszystkich rodzajach bólu, jakiego doświadcza terminalnie chory człowiek, wpisuje się w nurt działań zmierzających do uczynienia naszego świata bardziej ludzkim.
***
Koordynator SKW
Beata Tomaszczuk