Pod koniec 2006 r. była na portalu LubieHrubie przedstawiona sylwetka świetnego sportowca, rodem z Hrubieszowa – Stanisława Kuźmińskiego. W porozumieniu z jego żoną Olgą, udało mi się poszerzyć te wiadomości i pozyskać zdjęcia. Warto poczytać, tym bardziej, że minęło w lutym 25 lat od jego niespodziewanej śmierci. Wspomniana, żona p. Stanisława, dr Olga Kuźmińska to osoba również o niebywałych osiągnięciach.
***
STANISŁAW KUŹMIŃSKI
Początki
Urodził się 5 października 1938 r. w Hrubieszowie z rodziców Apoloni i Stefana. Mieszkał w Hrubieszowie przy ulicy 1 Maja 71, w miejscu byłego naszego marketu „Biedronka” a obecnie „Stokrotka”.
Do Szkoły Podstawowej uczęszczał w klasach początkowych do budynku, który znajdował się przy cmentarzu, w starszych klasach już do budynku przy ulicy Żeromskiego, w którym mieściły się trzy szkoły 1,2 i 3-ka (obecnie tylko 2-ka).
Po lekcjach grał z kolegami na pobliskich łąkach w piłkę i skakał przez różne rowy, których po drugiej strony ulicy (obecnie Piłsudskiego i sporo bloków mieszkalnych), gdzie mieszkał – nie brakowało.
Po ukończeniu w 1953 roku wówczas obowiązującej siedmioklasowej podstawówki i po pozytywnym zdaniu egzaminów wstępnych, rozpoczął od września naukę w renomowanym Liceum Ogólnokształcącym im. St. Staszica w Hrubieszowie.
***
Bakcyl sportowy
W tej szkole popadł na bardzo dobrego i zaangażowanego, młodego nauczyciela wychowania fizycznego absolwenta AWF w Warszawie z 1954 r. mgr Dariusza Świecha (byłego zapaśnika), który dodatkowo założył przy szkole i prowadził zajęcia w Szkolnym Klubie Sportowym „Staszic”, a od 1956 r. w Międzyszkolnym Klubie Sportowym „Staszic”. Na tych zajęciach ćwiczyli wybrane dla siebie konkurencje lekkoatletyczne, siatkówkę, piłkę nożną, tenis stołowy, tworzyli piramidy sportowe, które były ozdobą różnych uroczystości. M.in. trenowali z nim: Felicja Dmitrowska, Tadeusz Lenard, Lucyna Misan, Grażyna Panasiewicz, Ryszard Stasiuk, Ryszard Malec, Maria Radzimińska, Jerzy Bogowski, Tadeusz Skórzewski, Roman Czapko, Tadeusz Tokarski, Przemysław Lipko, Zygmunt Lipski, Marian Lenard.
Początkowo brał udział w zawodach międzyklasowych i międzyszkolnych w różnych dyscyplinach sportowych: piłce nożnej, siatkówce, koszykówce, tenisie stołowym (wygrywał nawet powiatowe turnieje kwalifikacyjne), szachach, akrobatyce sportowej, ale najlepiej wychodziło mu w lekkiej atletyce. Jak trzeba było, to startował też w barwach LZS Hrubieszów i TKS „Sparta” Hrubieszów. Miasto reprezentował w popularnym wówczas „Pucharze Miasta”.
***
Pierwsze sukcesy
W 1956 r. podczas Powiatowej Spartakiady LZS wygrał trójskok wynikiem 11.29 m., w tym samym roku zajął 3 miejsce podczas Mistrzostw Województwa Lubelskiego Juniorów ale już z wynikiem 12.17 m., który był rekordem powiatu hrubieszowskiego, natomiast 2-gi był na Wojewódzkiej Spartakiadzie LZS z wynikiem 11.45 m. W „Pucharze Miast” rozegranym w Izbicy biegał również w sztafecie 4 x 100 m., razem z Bogowskim, Borysem i Skórzewskim, w innych zawodach spróbował swoich sił w biegu na dystansie 400 m. osiągając 59,8 sek. i skoczył w dal na odległość 5.70 m.
W 1957 r. podczas Powiatowej Spartakiady Młodzieży zajął 2 miejsce w skoku w dal wynikiem 5.57 m. ulegając Eugeniuszowi Pietrosiukowi, który uzyskał 5.88 m. Natomiast wygrał podczas Spartakiady Wydziału Oświaty i Zrywu w Lublinie trójskok wynikiem 12.83 m., ustanawiając nowy świetny rekord powiatu. Na innych zawodach pobiegł jeszcze raz 400 m. i wynikiem 56,6 sek. również ustanowił rekord powiatu, poprawił się też w skoku w dal na 5,74 m.
***
Wyjazd na studia
Po pomyślnym zdaniu matury w 1957 r. i egzaminów w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu rozpoczął tam naukę, aby zostać nauczycielem wychowania fizycznego z tytułem mgr i trenerem II klasy z lekkiej atletyki w 1962 r. Studenci takich uczelni systematycznie poddawani są różnym sprawdzianom, więc nic dziwnego, że były rekordzista Polski na 200 m. Zdobysław Stawczyk, prowadzący na tej uczelni lekkoatletykę dostrzegł duże możliwości nowego studenta w skokach i skierował go na zajęcia w miejscowym Akademickim Związku Sportowym (AZS). Pod jego kierunkiem, Kuźmiński wyraźnie poprawił swoje cechy motoryczne i technikę trójskoku, oraz wyniki.
***
Jeszcze w barwach Hrubieszowa
W 1959 r. przyjechał do Hrubieszowa i udał się z miejscową ekipą do Biłgoraja na Mistrzostwa Rejonu LZS wygrywając trójskok wynikiem 13.85 m. Podczas innych zawodów pchnął kulą o ciężarze 7,256 kg 11.24 m.
***
Awans do kadry Polski
Jeszcze w tym samym roku w Poznaniu, poprawił wynik w trójskoku na 13.97 m., który był 63 wynikiem w kraju. Świetnie pływał (oj ta Huczwa) więc podczas studiów w 1960 r. zdobył też uprawnienia i odznakę ratownika klasy I.
W dalszym ciągu systematycznie trenując i poprawiając swoje rekordy, zaczął reprezentować AZS Poznań będąc silnym punktem w I lidze lekkoatletycznej, licznych zawodach ogólnopolskich i poza granicami kraju. Trenował pod okiem wspomnianego trenera Stawczyka, który był specjalistą od biegów krótkich. Ale mając dostęp do literatury, jak i czołowych trójskoczków w kraju, również sam poszukiwał dla siebie skutecznych metod treningowych i je stosował.
W latach sześćdziesiątych XX wieku polscy trójskoczkowie zaliczali się do najlepszych w świecie, a jeden z nich – Józef Schmidt na rozbiegu żużlowym w Olsztynie w 1960 r. ustanowił rekord świata wynikiem 17.03 m., będąc pierwszym człowiekiem na świecie, który przekroczył granicę 17 m. Trenerem jego był Tadeusz Starzyński, który powołał Stanisława Kuźmińskiego do kadry Polski. Ćwicząc razem z tym fenomenalnym Schmidtem i innymi znakomitymi polskimi trójskoczkami jak: Jan Jaskólski (16.76), Andrzej Lasocki (16.54), Ryszard Malcharczyk (16.53), Andrzej Puławski (16.16), Kuźmiński pod okiem Starzyńskiego poprawiał systematycznie rekordy życiowe.
Do najlepszych swoich osiągnięć w trójskoku może zaliczyć:
7 miejsce – Mistrzostwa Polski 1963 Bydgoszcz – 15.01 m.
7 miejsce – Mist. Polski 1964 r. Warszawa – 14.95
4 miejsce – Mist. Polski 1965 Szczecin- 15.51
6 miejsce – Mist. Polski1966 r. Poznań – 15.28
4 miejsce – Mist. Polski 967 r. Chorzów – 15.50
5 miejsce – Mist. Polski1968 r. Zielona Góra – 15.38
6 miejsce – X Mem J.Kusocińskiego 1964 r. Warszawa – 15.15;
Od 1966 r. reprezentował I – wszo ligową Olimpię Poznań.
Rozwój wyników:
Rok / trójskok / w dal
1956 12.17 5.70
1957 12.83 5.74
1958 brak danych –
1959 13. 97 (63) –
1960 14.67 (19) –
1961 14.94 (15) –
1962 15.56 (6) –
1963 15.34 (7) –
1964 15.58 (8) 6.93 (92)
1965 15.63 (8) 7.17 (47)
1966 15.28 (11) 6.99 (97)
1967 15.57 (6) –
1968 15.38 (7) 7.19 (47)
1969 15.19 (23) –
1970 15.23 (26)
– Uwaga – w nawiasach miejsce za dany sezon w Polsce
Warunki fizyczne to 1.81 m wzrostu i około 75 kg wagi
***
Trener
Po zakończeniu kariery zawodnika, rozpoczął pracę trenera, oczywiście w skokach. Okazało się, że w tym fachu jest bardzo dobry, ponieważ szybko jego zawodnicy zaczęli zdobywać medale podczas Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych, a więc Kuźmiński został trenerem kadry Polski juniorów. Jeden z jego podopiecznych – Marek Radke, ustanowił rekord Polski juniorów w trójskoku wynikiem 16.00 m. w 1973 r. Inny jego zawodnik z Olimpii Poznań Zdzisław Sobora ustanowił aktualny do dzisiaj rekord Poznania w trójskoku wynikiem 16.72 w 1980 r. a w dal skoczył 7.89 m. rok później.
***
Medale i odznaczenia
Za swoje wyniki sportowe i pracę trenera otrzymał różne odznaczenia m.in.:
– Pamiątkowy Żeton stopnia trzeciego „Zasłużonego Sportowca” Hrubieszów w 1963 r.
– Srebrną Odznakę Zarządu Głównego AZS w 1964 r.
– Brązową Odznakę Centralną „Zasłużony Gwardzista „ w 1968 r.
– Srebrną Odznakę Honorową Poznańskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki 1971 r. –
– Srebrną Odznakę Honorową PZLA Warszawa 1973 r.;
– Odznaką „Honorowy Dysk” Poznań 1974
– Odznakę Honorową Miasta Poznania 1975 r.;
– Brązową odznakę w „Służbie Narodu” jako ppor. 1975
– Srebrną Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” 1983;
– Odznakę Złotą i medal za zasługi dla G.K.S. „Olimpia” Poznań 1976;
– Medalem Komisji Edukacji Narodowej
***
Żona Stanisława – Olga Kuźmińska
Stanisław zamieszkał na stałe w Poznaniu, ożenił się 18 04 1965 r. z absolwentką również WSWF w Poznaniu (w 1965 r.) Olgą , która w następnych latach uzyskała tytuł doktora nauk wychowania fizycznego (1970 r.), instruktora tańca kategorii pierwszej (1967), instruktora łyżwiarstwa figurowego (1968), uprawnienia trenera klasy I w gimnastyce artystycznej (1971 r.), sędziego związkowego w gimnastyce artystycznej (1973).
W latach 1974 – 2006 kierownik Zakładu Ćwiczeń Muzyczno – Ruchowych w AWF w Poznaniu. Była czynnym nauczycielem i trenerem w wyuczonych specjalnościach. Prekursor w kraju aerobiku i gimnastyki jazzowej. Inicjator Festiwalu Tańca w AWF (od 1999 r.).
W latach 1982 – 1990 prowadziła w TV Poznań programy aerobikowe, emitowane na kraj, co przyczyniło się do tego, że wiele osób z uśmiechem podjęło ten rodzaj wysiłku fizycznego. Nadal działa w Centrum Doskonalenia Kadr i Szkolenia AWF oraz Uniwersytecie Trzeciego Wieku, na którym m.in. prowadzi taniec terapeutyczny.
Jak dotychczas opublikowała 95 prac naukowo – dydaktycznych, 20 prac książkowych oraz foldery. Kredo pani Olgi to „Nadal być sprawną i dawać radość innym ludziom”.
Za swoje osiągnięcia była wielokrotnie odznaczana, m. in.: Odznaka Honorowa PZG, Warszawa 1973r., Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Warszawa1976r., Złota Odznaka Pałacu Kultury, Poznań1977r., Odznaka Honorowa za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego 1978r., Odznaka Honorowa miasta Poznania Poznań 1978r., Honorowa Odznaka TKKF – Warszawa Zarząd Główny -TKKF, Warszawa1979r., Srebrna Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Warszawa1983r., Złoty Krzyż Zasługi, Warszawa1987r., Medal Komisji Edukacji Narodowej, Warszawa 1999r., Medal Uniwersytetu Trzeciego Wieku – Honorowy Członek UTW – Poznań 2004, Złota Odznaka „Za zasługi dla Sportu”, Warszawa 2006r., Srebrny Medal Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego „LABOR OMNIA VINCIT”, Poznań 2007r., Odznaka za Zasługi dla Związku KRP i BW, Warszawa 2007r.
Prowadzi świetną o sobie stronę internetową, skąd zasięgnąłem w/w wiadomości.
***
Hobby Stanisława Kuźmińskiego
Cały świat Stanisława Kuźmińskiego obracał się wokół rodziny i sportu, dlatego jego hobby to rekreacja fizyczna, czyli narciarstwo, strzelectwo, wycieczki turystyczne oraz zabawy taneczne, na których mógł podziwiać wysokie umiejętności żony. Pani Olga urodziła dwie córki Beatę i Karolinę.
***
Niestety…
Przyszedł rok 1984 – 8 lutego, Stanisław Kuźmiński mając zaledwie 45 lat i kilka miesięcy zmarł.
***
Pamięć
Hrubieszowscy lekkoatleci biorący udział w zawodach w Poznaniu na stadionie „Olimpii” przez wiele lat mogli oglądać jego zdjęcia i wypisane osiągnięcia, jako zawodnika i trenera, w specjalnej gablocie, jaka była na tym stadionie, co świadczyło o wielkim żalu i docenieniu jego osiągnięć sportowych i szkoleniowych przez ten znany w Polsce klub sportowy.
W saloniku w Poznaniu na ścianie wisi obraz ś.p. Stanisława Kuźmińskiego, męża, ojca, dziadka, pod nim zawsze świeże kwiaty … pamięć trwa.
Opracował –
na podstawie materiałów własnych, brata wyżej opisanego – Jana, oraz dr Olgi Kuźmińskiej
– Marek Ambroży Kitliński (mak)
Hrubieszow LubieHrubie 2009
