Diecezja Zamojsko – Lubaczowska jest cząstką Kościoła katolickiego, czyli „powszechnego”. Wszystkie sprawy Kościoła są ważne i aktualne dla Biskupów naszej diecezji, dla jej kapłanów i wiernych świeckich, którzy identyfikują się z Kościołem, chcą go budować i troszczyć się o niego. Te sprawy są radosne i smutne, pozytywne i negatywne, przynoszące chlubę i zawstydzające.
Różne skandale i nadużycia, które są udziałem członków Kościoła – zarówno duchownych jak i świeckich obciążają nas wszystkich. Muszą też rodzić ból, wewnętrzny sprzeciw i jednoznaczne odrzucenie. Grzech, w jakiejkolwiek postaci, należy potępić, z grzechu trzeba się nawracać i pokutować. Kościół zawsze to czynił i czyni. Potępienie grzechu nie oznacza jednak nigdy potępienia człowieka, który jest podatny na złowrogie działanie szatana i często niewłaściwie wykorzystuje swoją wolność.
Wśród bolesnych spraw Kościoła są między innymi grzechy nadużyć w dziedzinie seksualności, które są wynikiem głębszych zranień i zniewoleń człowieka, także tego, który jest wierzący i który należy do Kościoła, w tym kapłana. Wywołują one szczególne oburzenie. Są też przez Kościół jednoznacznie potępiane.
Procedury postępowania wobec sprawców tego typu czynów są znane i wcielane w życie. Właściwe normy zawarte są np. w następujących dokumentach: Okólnik do Konferencji Episkopatów ws. opracowania „Wytycznych” dotyczących nadużyć seksualnych, Watykan 16 maja 2011r.; List prefekta Kongregacji Nauki Wiary, kard. Williama Levady do przewodniczącego KEP Abpa Józefa Michalika, 3 maja 2011 r.
W ostatnim okresie, w związku z nagłaśnianymi szeroko przez media, choć jeszcze nie zbadanymi i nie osądzonymi przez właściwe instytucje, przypadkami oskarżeń polskich duchownych o pedofilię, powyższe procedury były wielokrotnie przypominane przez Kościół.
Wszelkie reakcje Kościoła w tych sytuacjach nacechowane są prawdziwą troską o człowieka, zarówno pokrzywdzonego, jak i krzywdzącego. Ta troska przejawia się w spokojnym i rzetelnym rozpoznaniu każdej sytuacji. Nigdy nie wolno wydawać wyroku, zanim sprawy dokładnie się nie pozna, nigdy nie wolno odebrać szansy na sprawiedliwą obronę. Zasadą postępowania Kościoła jest miłosierdzie. Bezwzględność wobec grzechu, który trzeba nazwać i napiętnować – miłosierdzie i szacunek wobec człowieka, nawet najbardziej uwikłanego w grzech. Takimi kryteriami kieruje się Kościół Chrystusowy, którego pierwszym pasterzem jest Papież Franciszek – te same kryteria obowiązują pasterzy i wiernych Kościoła na ziemi zamojsko-lubaczowskiej. Zachęcam wszystkich, by modlić się za Kościół, który wszyscy tworzymy i za który jesteśmy odpowiedzialni.
Ks. dr Michał Maciołek
rzecznik prasowy Kurii Diecezjalnej w Zamościu
źródło: http://www.diecezja.zamojskolubaczowska.pl/
