Hrubieszów
„Dębinka” porastająca stoki „Tatarskiej Góry” pod Hrubieszowem ma swoją historię i bohatera Jana III Sobieskiego, skrywa też straszne chwile z okresu II wojny światowej, posiada wąwozy, dęby, graby, lipy, bogate runo, mieszkają tam ptaki, owady i zwierzątka. W zimie czy w lecie jest tam zawsze pięknie, zajrzyj na fotorelację.
***
Wybrane ze stron internetowych
Lokalny Program Rewitalizacji na obszar Centrum Miasta Hrubieszowa
Drzewostan lasu Dębinka – Saforowszczyzna porasta wąwozy lessowe. Las porastają dęby w wieku ok. 80 – 100 lat, graby – około 40 lat, rzadziej lipy. Runo jest znacznie bogatsze w porównaniu z grądem porastającym Teresówkę. Występują tu m.in.: zawilec gajowy, zawilec żółty, miodunka ćma, kokoryczka wielokwiatowa, konwalijka dwulistna oraz kopytnik pospolity. Uzupełnieniem runa jest: groszek wiosenny, pokrojem czworolist pospolity, w miejscach wilgotnych ziarnopłon wiosenny. Spotyka się tu chronionego wawrzynka wilczełyko.
—
Zaczyna się bieg
Sztafetowy Bieg Pamięci rozpoczyna się od złożenia kwiatów i zapalenia zniczy przy pomniku w lasku Dębinka w Hrubieszowie, miejscu upamiętniającym dokonywanie masowych mordów przez hitlerowskie Niemcy.
—
Niewielki las zwany „Dębinka”, porastający stoki Tatarskiej Góry pod Hrubieszowem, ocalał zapewne dlatego, że znajduje się na terenie w większości nieprzydatnym dla rolnictwa ze względu na ukształtowanie powierzchni. Bujna niegdyś roślinność łęgowa i wodna w obniżeniach w dolinach rzek została prawie całkowicie zniszczona. W miejscach tych są pokłady torfu.
—
Jest pomnik – potężny metalowy krzyż z mosiężną tablicą na której istnieje napis: Działacze Podziemia i Żołnierze Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej zamordowani przez Hitlerowców dnia 16.IV.1942 roku. Dalej jest wymienionych 17 nazwisk zamordowanych i ich wiek.
—
Najazdy tatarskie (największe w 1640 i 1672, miejsce bitwy związane z tą drugą datą do dziś nosi nazwę Tatarska Góra) wracających z jasyrem i łupami napastników gromi Jan III Sobieski (Tatarska Góra) dziewiąty z kolei i ostatni w historii najazd Tatarów na ziemie koronne.
—
Ze strony Wikipedia
Jan III Sobieski herbu Janina (ur. 17 sierpnia 1629 w Olesku, 72 km od Lwowa, zm. 17 czerwca 1696 w Wilanowie) – król Polski i wielki książę litewski od 1674, hetman wielki koronny od 1668, hetman polny koronny od 1666, marszałek wielki koronny od 1665, chorąży wielki koronny od 1656. Przez Turków bywał zwany Lwem Lechistanu, a przez chrześcijan Obrońcą Wiary.
—
Wojna polsko-turecka 1672-1676
Walki polityczne odbiły się na przebiegu wojen. W 1671 Sobieski odparł duży najazd Tatarów, ale wobec buntu hetmana wielkiego litewskiego, przywódcy stronnictwa dworskiego, Michała Kazimierza Paca, nie mógł dokończyć walk. Sobieski ostrzegał króla o złym stanie twierdzy w Kamieńcu Podolskim, ale ten nie uczynił nic, by to zmienić. 26 sierpnia 1672 po tureckim ataku twierdza padła i Podole przeszło na 27 lat pod jarzmo tureckie. Jesienią 1672 przeprowadził jedną z najbardziej imponujących operacji wojskowych w historii, znaną jako wyprawa Sobieskiego na czambuły tatarskie. Dysponując zaledwie 3000 jazdy pobił kilkudziesięciotysięczne wojska tatarskie, uwalniając 44 000 ludzi z jasyru. 11 listopada 1673 odniósł świetne zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem. Ocaleć miało zaledwie 4000 z 30 000 żołnierzy wroga. Triumf ten przyniósł mu sławę w świecie i koronę polską.
Gdy 10 listopada 1673 zmarł król Michał Korybut Wiśniowiecki, szlachta na sejmie elekcyjnym, jedynie przy sprzeciwie części posłów litewskich, wybrała 21 maja 1674 na jego następcę Jana III Sobieskiego. Znaczną rolę w elekcji odegrała Marysieńka, żona Sobieskiego. Sobieski uzyskał 3 450 głosów elektorskich szlachty.
***
Opracował i zdjęcia – mak
_________________________________________________
zobacz zdjęcia »
_________________________________________________
Hrubieszow LubieHrubie 2009
