23 listopada 2024

Zbliżają się uroczystości jubileuszowe w ZSM nr 2 w Hrubieszowie

Jubileuszowy Komitet Organizacyjny informuje, że we wtorek 14.10.2014 r. w hali sportowej Zespołu Szkół Miejskich nr 2 w Hrubieszowie przy ul. Żeromskiego 29 odbędą się uroczystości rocznicowe z okazji: 80-lecia istnienia budynku szkolnego, 15-lecia Gimnazjum nr 2 w Hrubieszowie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz 10-lecia wspomnianej szkolnej hali sportowej.

Reklamy

 

Program uroczystości:

8.00 – Msza święta w Kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie.

Reklamy

9.00 – Uroczystości rocznicowe w hali sportowej ZSM nr 2 w Hrubieszowie.

– Uroczystościom będzie towarzyszyć wystawa z okazji Jubileuszy!

Reklamy

 

Nieco z historii…


80 lat budynku szkolnego przy ul. Żeromskiego w Hrubieszowie!

 

Pierwszy rok nauki w nowym budynku!

 

Rok szkolny 1934/1935

 

1934 – Burmistrzem Miasta Hrubieszów był p. Stanisław Lecewicz, a starostą powiatu hrubieszowskiego p. Stanisław Marek.

 

1934 – W pobliżu nowej szkoły były (i są) koszary, w których stacjonował szanowany przez hrubieszowskich mieszkańców 2 Pułk Strzelców Konnych, a dowódcą był ppłk/płk kaw. Romuald Niementowski.

 

1934 – Na terenie miasta przestały istnieć szkoły powszechne żeńska i męska, a powstały trzy szkoły koedukacyjne, które otrzymały nazwę: Szkoła Powszechna nr 1, 2 i 3.

 

1934 – Na Szkołę Powszechną nr 2 została przemianowana była szkoła żeńska.

 

1934 – W związku z niedokończoną budową nowego budynku szkolnego na skrzyżowaniu ulic Żeromskiego i Dwernickiego. Szkoła nr 2 rozpoczęła we wrześniu z 611 uczniami naukę w starych pomieszczeniach. Nauczyciele na pełnym etacie pracowali 30 godzin.

 

1934 – Od 9.12. Szkoła nr 2 w Hrubieszowie pod kierownictwem Emilii Schustrównej,wieloletniej kierowniczki Powszechnej Szkoły Żeńskiej, otrzymała parter i I piętro po lewej stronie w nowym budynku. Szkoła nr 1 zajęła parter i 1 piętro po stronie lewej, a SP nr 3 drugie piętro.

 

1934 – Kierownik szkoły był odpowiedzialny za organizację powierzonej mu placówki, za przestrzeganie i wykonywanie przepisów oraz poleceń władz szkolnych, za wychowawczy i dydaktyczny stan oraz poziom szkoły, kontrolowanie pracy nauczycieli oraz udzielanie im rad i wskazówek zmierzających do ulepszenia pracy. Kierownik szkoły był z urzędu przewodniczącym rady pedagogicznej, a także członkiem prezydium Komitetu Rodzicielskiego.

 

1934 – Rolę boisk sportowych spełniała należąca do terenu obszerna szkolnego łąka.

 

1934 – W Szkole Powszechnej nr 2 była wspólna sala dla wszystkich szkół przeznaczona na lekcje gimnastyki dla dziewcząt. W SP nr 1 dla chłopców. Trzeba było odpowiednio układać podział godzin, aby jako tako wszystkich pomieścić.

 

1934 – W ramach Związku Harcerstwa Polskiego w SP nr 2 działała drużyna żeńska skupiająca 32 harcerki i drużyna męska z 71 chłopcami. Opiekunem była Maria Gutsche. Do zadań ichm.in. należało: poznawanie prawa harcerskiego i obrzędów ZHP, nauka gier, piosenek i pląsów, opieka nad miejscami pamięci narodowej, pomoc starszym i samotnym oraz zdobywanie harcerskich sprawności zespołowych i indywidualnych. W czasie zimy opieka nad zwierzętami i ptakami, udział w akcjach porządkowych. Harcerze włączali się również w organizowanie imprez i uroczystości szkolnych, przygotowując apele i poranki. Opiekowali się grobami żołnierskimi, w czasie świąt narodowych zaciągali warty honorowe. Organizowano rajdy piesze i biwaki.

 

1934 – Na terenie szkoły zaczęła działać Spółdzielnia Uczniowska, która skupiała w swoich szeregach 54 uczennice klas V – VII, a opiekunką jej była p. P. Grossowa.

 


A po II Wojnie…

 

1944 – Po wojnie, dzieci rozpoczęły naukę w częściowo wyremontowanym budynku przy ul. Żeromskiego już 1.09. Brakowało prawie wszystkiego. Kierowniczką SP nr 2 była nadal Emilia Schustrówna. W ciągu roku realizowano program dwuletni w klasach II/III. Grono pedagogiczne liczyło 11 osób. W 15 oddziałach zapisano 663 uczniów. Rozpoczęli oni naukę w 4 klasach pierwszych, 2 drugich, 2 trzecich, 2 czwartych, 2 piątych, 2 szóstych i 1 siódmej. Nauczyciele pracowali w wymiarze 36 godzin tygodniowo.

 


Opracował – Marek A. Kitliński (mak)