Ambitny, skromny, dokładny, wymagający od siebie i innych, ponad rok czasu trwał pobyt w Hrubieszowie kiedy trafił na piłkarskie treningi, ale jak już zaczął, to reprezentował hrubieszowską Unię i inne okoliczne kluby przez 25 lat. Czy otrzymał wiele nagród, w sporcie niestety niewiele, lepiej mu idzie w działalności związkowej i za solidną pracę, a nie każdy sportowiec to potrafi.
***
Narodziny i nauka
Urodził się 16 XII 1955 r. w Kościaszynie (gmina Dołhobyczów). Syn Tadeusza i Bronisławy.
W 1970 r. ukończył ośmioklasową Szkołę Podstawową w Hulczu, gdzie zajęcia wychowania fizycznego prowadziła p. Lucyna Szewczuk a kierownikiem szkoły był p. Stanisław Cygan. W barwach szkoły startował w zawodach gminnych i powiatowych w piłce nożnej, ręcznej oraz lekkiej atletyce (biegi).
W 1976 r. ukończył sześcioletnie ZSMR w Hrubieszowie, w którym wf prowadzili z nim: ś.p. p. Leszek Drączkowski i już od paru ładnych lat emeryt p. Kazimierz Grzesiuk.
***
Decyzja – będę piłkarzem
W 1971 r. uczęszczając do 2 klasy ZSMR w Hrubieszowie i mając 15,5 lat zgłosił się na stadion do sekcji piłki nożnej miejscowej Unii i zaczął trenować pod okiem trenera Ryszarda Palczewskiego, występując w II zespole uczestniczącym w rozgrywkach klasy „B”. W tej klasie m.in. współzawodniczyły takie zespoły jak: Stal II Kraśnik, Tęcza Kraśnik, Janowianka, Chełmianka II, Hetman II Zamość, a w zespole na boisku w tym okresie z nim grali m.in.: Mirosław Szuper, Tadeusz Lebiedowicz, Jan Diaczuk, Edward Kamień, Henryk Szwiec, Jerzy Bednarz, Jan Dolecki. Szkołę oprócz piłki nożnej reprezentował jeszcze w siatkówce i w kosza.
***
Awans do I drużyny
Po 3 latach systematycznych treningów czyli mając 18 lat w 1974 r. zaczął występować w I zespole Unii na ogół ćwicząc pod okiem Antoniego Weremko i Romana Giergiela. Współzawodnicząc w Lubelskiej Klasie Okręgowej rywalizował z takimi zespołami m.in. jak: Lublinianka, Motor Lublin, Avia Świdnik, Hetman Zamość, Tomasovia, Łada Biłgoraj, Start Krasnystaw, Chełmianka, Stal Poniatowa, Wisła Puławy. Grał na pozycji środkowego obrońcy.
Po rundzie jesiennej w 1974 r. Unia uplasowała się na 7 miejscu m.in. pokonując Stal Kraśnik i Zjednoczonych Chełm oraz remisując ze Stalą Poniatową. Za rok 1974 Unia była klasyfikowana jako najlepszy zespół na „Zamojszczyźnie”. Po całym sezonie 1974/75 Unia uplasowała się na 10 miejscu (1. Lublinianka) przegrywając u siebie z liderem 0:1 i Tomasovią 2:3. W drużynie oprócz J. Horajeckiego m.in. grało aż trzech Lebiedowiczów (Jan, Zbigniew, Tadeusz), Ryszard Wołoszyn, J. Trojanowski, P. Pyszniak, M. Cisło, Z. Białosiewicz, J. Fedorowicz, J. Nowak, M. Nowak, B. Bardyga, Zb. Wiśniewski.
***
Klasa międzywojewódzka
W jesieni 1975 r. po zmianach administracyjnych w kraju, klasę okręgową przemianowano na międzywojewódzką, w której ”Unia” zajęła 11 miejsce, w drużynie oprócz w/w jeszcze występowali: Grabowski, Białosiewicz, Bzikowski, B. Bardyga, Janusz Rybak, Jan Skierski, Bojko, Kargol, Sł. Krawczyk, R. Głowacz, oprócz trzech w/w dołączył czwarty Lebiedowicz – Edward i trzeci Nowak – Z. W 1975 r. J. Horajecki wystąpił u siebie w meczach towarzyskich z Bugiem Brześć – II liga (1:1) i w rewanżu na Białorusi remisując z „Prypecią” Pińsk 1:1 oraz pokonując „Bug” Brześć 4:2.
***
Szansa na III ligę
Po sezonie 1976/1977 Unia z Horajeckim w składzie i po pokonaniu m.in. Chełmianki oraz Roztocza Szczebrzeszyn po 5:0 miała szansę na występ w barażach o III ligę, niestety w 2 meczach wystąpiło w Unii 2 nieuprawnionych zawodników i posypały się walkowery. W barażach walczył Hetman Zamość.
***
Zamojska Klasa Okręgowa i PP
W lidze okręgu zamojskiego 1977/78 Unia z Horajeckim w składzie zajęła 4 miejsce pod okiem trenera Mariana Cisło (1. Tomasovia). W 1978 r. Unia po pokonaniu Łady Biłgoraj i Roztocza Szczebrzeszyn po 3:2 zajęła 3 miejsce w Zamojskim Finale Pucharu Polski przegrywając w półfinale po 120 min. gry z … Tomasovią 2:1.
***
Znowu liga międzyokręgowa
Jesienią 1978 r. powołano ligę międzyokręgową składającą się z drużyn aż pięciu województw: bialsko – podlaskiego, chełmskiego, lubelskiego, zamojskiego oraz siedleckiego i Unia z Horajeckim wywalczyła w niej 8 miejsce !!! Wygrywając m.in. z Wisłą Puławy 2:0 czy Wilgą Garwolin 6:1. Podczas zgrupowania sportowego w Stalowej Woli zremisowali z drużyną II – ligową z Czechosłowacji 1:1.
***
Słynny Puchar Polski
Największy sukces Unii to oczywiście słynny Puchar Polski, który na wyższym poziomie zaczął się w czerwcu 1979 r. finałem wojewódzkim, w którym Unia pokonała Hetman Zamość 7:3, poczem pokonali: Iglopol Dębicę 5:1, II ligowy Ursus z Warszawy 3:2 i przegrali po dogrywce 2:3 z Wigrami Suwałki. Niestety Janusz Horajecki miał sporo konkurentów do gry i czasami siedział na ławce rezerwowych, tak jak w ostatnim meczu z Wigrami i czasami myśli, może jemu udało by się utrzymać w ryzach napastników rywali.
***
Znowu Puchar i liga
Rok później znowu Unia wygrała wojewódzki finał PP z Hetmanem Zamość 2:1 po 120 min. gry. Następnie wygrany mecz z „Tarnovią” Tarnów 2:1, ale zespół odpadł po porażce z Avią Świdnik 0:2. Niestety w tych 2 meczach znowu Horajecki nie wchodzi na boisko, ale grał wcześniej w lidze. Po ligowym sezonie 1979/80 Unia w tabeli 7. Ponowna reorganizacja i powstała liga zamojsko – chełmska z 14 zespołami. Unia wywalczyła 3 lokatę.
***
Znowu walka o III ligę
Od jesieni 1981 r. Unia pod okiem trenera Jana Skierskiego z J. Horajeckim w składzie gra w lidze okręgu zamojskiego zajmując ponownie 3 miejsce za Hetmanem. W następnym sezonie po zajęciu I miejsca pod kierunkiem trenera Jana Paczały w walce o III ligę przegrywa ze Stalą Poniatową 0:4 i 0:3. W tej świetnej drużynie do znanych zawodników dołączyli: Jacek Żabowski, Janusz Sowierszenko, Janusz Kościowski, Janusz Olejarz, Dariusz Szkalej, Leszek Mielniczuk, Marek Zając, Zbigniew Cała i Krzysztof Marchewka. Od jesieni 1983 r. Horajecki występuje z Unią w lidze lubelsko – zamojskiej zajmując 6 miejsce (1. Górnik Łęczna). Do rewanżów przygotowując się na obozie w Mielcu. Do zespołu dołączają m.in.: J. Nowak, A. Wojdat, A. Sienkiewicz, St. Perski
***
Walka o PP, LZS i liga
W 1983 r. J. Horajecki z kolegami z Unii walczy w finale wojewódzkim PP, tym razem z Roztoczem Szczebrzeszyn, przegrywając w rzutach karnych. Ponadto grali: Żabowski, Kościowski, Olejarz, Kargol, Zb. Lebiedowicz, Nowak, Szkalej, Mielniczuk, Głowacz, Cała, Marchewka.
W sezonie 1984/85 liga była złożona z drużyn zamojskich, chełmskich i lubelskich, zajmując 7 miejsce wśród 16 zespołów (1. Stal Kraśnik) pod kierunkiem trenera M. Cisło.
W 1985 r. w turnieju o mistrzostwo Województwa Zamojskiego LZS Unia zajmuje 3 miejsce, aby rok później zostać Mistrzem, pokonując Orkan Bełżec 1:0 i Palmę Bodaczów 5:4 w karnych. W 1986 r. Horajecki zalicza kolejne mecze ligowe, półfinał Zamojskiego Pucharu Polski ulegając z kolegami Hetmanowi 2:3 i 1:5 oraz kolejny mecz międzynarodowy z „Robotnickij” Skopje, niestety Unia ulega 0:2
***
Nagrody
Do treningów i występów w meczach otrzymywali sprzęt sportowy, uczestniczyli w obozach wyjazdowych, podczas meczów wyjazdowych przysługiwał im obiad, po rundach ligowych odbywało się podsumowanie sezonu, podczas którego otrzymywali drobne nagrody, innych nagród nie było.
***
Koniec z Unią, ale …
Reprezentowanie Unii zakończył w 1988 r. ,która wówczas występowała w lidze chełmsko – zamojskiej, ale grał jeszcze do 1995 r. w takich zespołach jak: LZS Cichobórz, LZS Mieniany i Grom Teptiuków, w tym ostatnim zespole zakończył tzw. karierę zawodowca. Utrzymuje jednak nadal dobrą formę ponieważ występował i występuje w meczach oldboyów przy różnych okazjach m.in. z Włodzimierzem Wołyńskim (Ukraina). W trakcie kariery piłkarskiej miał wzrostu 176 cm i ok. 67 kg wagi.
***
Nie tylko piłka
Po ukończeniu szkoły podjął pracę w PGKiM i tam pracuje do dzisiaj, pełniąc obecnie stanowisko kierownicze. Ale często reprezentował swój zakład w sportowej rywalizacji międzyzakładowej, przyczyniając się do zdobycia wielu pucharów dla zakładu, szczególnie pod przewodnictwem p. Zdzisława Jędruszczaka.
***
Działacz związkowy
Energiczny działacz związkowy, dlatego jest:
– członkiem zarządu Krajowej Federacji Związków Zawodowych Pracowników Gospodarki Komunalnej i Terenowej w Polsce,
– zastępcą przewodniczącego Zarządu Międzywojewódzkiego w Lublinie (woj. lubelskie i podkarpackie),
– członkiem Rady Wojewódzkiej OPZZ w Lublinie,
– przewodniczący NSZZ PGKiM w Hrubieszowie.
W pracy i jako działacz – związkowiec starał się i stara jak na boisku, czyli starannie, dokładnie wykonywać swoje zadania, dlatego został wielokrotnie odznaczony, m.in.:
***
Odznaczenia:
– Srebrna Odznaka „Za Zasługi dla OPZZ” – Warszawa 1984
– Medal Złoty „Za Zasługi dla OPZZ – Warszawa 1984
– Brązowy Krzyż Zasługi – Warszawa 1999
– Srebrny Krzyż Zasługi – Warszawa 2004
– Medal z okazji 100 lat ZZPGKiT – Warszawa 2006
– Odznaka „25 lat Federacji ZZPGKiT w Polsce” – Warszawa 2009
– Odznaka „Za Zasługi dla OPZZ” II stopnia – Warszawa 2009
Sport (jak to w grach skromnie, chociaż wszystko zależy od działaczy)
– Dyplom za udział w „Meczu Pokoleń” z okazji 60 – lecia Hrubieszowskiego Klubu Sportowego Wychowankowie Unii – MKS „Unia”
Hrubieszów – Hrubieszów 2005
Hobby
– Złotą Odznaką „Zasłużonego Działkowca” – Warszawa 2003
***
Rodzinny relaks
Do dzisiaj występuje w drużynach oldboyów. Lubi pracować na działce i słuchać muzyki rozrywkowej. Kibicuje Barcelonie i rewelacyjnej drużynie z młodości Górnikowi Zabrze. Oczywiście na bieżąco śledzi mecze Unii i nie może zrozumieć dlaczego jest obecnie tak słabo. Ożenił się z Anną, z którą ma trójkę dzieci: Marzenę, Małgorzatę i Michała.
***
Jedenastka Unii wg J.H. z jego okresu gry, ludzie z Hrubieszowa lub okolic:
Grabowski Sowierszenko (bramkarze), Edward Lebiedowicz, Wołoszyn, Horajecki, Białosiewicz (obrońcy), Bardyga, Cisło, J. Nowak, M. Nowak (pomocnicy), Zbigniew Lebiedowicz, Piotr Paweł Pyszniak, Janusz Rybak, Bojko, Zbigniew Wiśniewski, Ryszard Głowacz (napastnicy).
Opracował – Marek Ambroży Kitliński (mak)
Hrubieszow LubieHrubie 2009