W dniu 19 listopada 2010 roku uczniowie Zespołu Szkół nr 1 w Hrubieszowie wyruszyli na wycieczkę do Lublina. Program wycieczki był bogaty i obejmował zwiedzanie Państwowego Muzeum na Majdanku, Zamku Królewskiego z Kaplicą Zamkową , wizytę w siedzibie Radia Lublin oraz spektakl „ Zbrodnia i kara” w Teatrze im. Juliusza Osterwy.
—
Majdanek – lekcja pokory i historii
W Państwowym Muzeum na Majdanku zapoznaliśmy się z historią tego obozu. Tutaj mieliśmy okazję zobaczyć jak wyglądało życie więźniów. Dowiedzieliśmy się do jakiej pracy więźniowie zostali wykorzystywani i co się z nimi później działo. Wstrząsający, ale jakże potrzebny okazał się film edukacyjny na temat funkcjonowania obozu.
Obóz składał się z trzech sektorów: segmentu SS, kompleksu gospodarczego oraz części więźniarskiej, którą tworzyło pięć tzw. pól z drewnianymi barakami do zakwaterowania więźniów. Widzieliśmy ciemne baraki z prymitywnymi, niedbale skleconymi łóżkami. Brakowało tam nawet sanitariatów. Dramatyczną sytuację więźniów pogarszał brak wody, żywności, odzieży, lekarstw oraz system kar stosowany przez Niemców. Wśród więźniów dominowali Żydzi i Polacy. Pośród prawdopodobnie 150 tys. więźniów, którzy przeszli przez Majdanek, według najnowszych ustaleń życie straciło około 80 tysięcy osób. Dla zatarcia śladów zbrodni zwłoki pomordowanych i zmarłych palono na stosach spaleniskowych i w krematorium.
Zwiedzanie tego obozu koncentracyjnego pomogło nam inaczej spojrzeć na historię i zrozumieć cierpienia przebywających i umierających tam kiedyś ludzi, którzy na pewno mieli marzenia i cele życiowe. Niesamowita lekcja pokory i historii.
—
Od zabawy do nauki
Następnym miejscem, które zwiedzaliśmy był Zamek Królewski. Podczas okupacji niemieckiej mieściło się tu więzienie, a później podobnie wykorzystywało to miejsce NKWD. Funkcję więzienia zamek pełnił przez 128 lat. II wojna światowa i okupacja (1939-1944) to okres funkcjonowania więzienia hitlerowskiego, przez które przeszło 40 tys. osób, głównie członków ruchu oporu. Duża część więzionych zginęła w egzekucjach i obozach śmierci. Przed opuszczeniem Lublina – 22 lipca 1944 roku hitlerowcy dokonali masowego mordu 300 więźniów. Po likwidacji więzienia w 1954 roku i po przeprowadzeniu prac remontowych, zamek przeznaczono na cele kultury. Od 1957 roku jest siedzibą główną Muzeum Lubelskiego, założonego w 1906 roku.
Misternymi freskami zachwyciła Kaplica Trójcy Świętej. Młodzież mogła również ramach zajęć edukacyjnych ułożyć duże puzle przedstawiające wybrane scenki rodzajowe oglądane w kaplicy.
—
Radio Lublin „od kuchni”
Jak zostać dziennikarzem radiowym? Jak przygotowuje się materiał na antenę? Na te i podobne pytania odpowiadali młodzi dziennikarze: Zosia Dłubacz i Józef Kufel – gospodarze programu „Spojrzenia”. Mogliśmy też przyjrzeć się pracy poszczególnych redakcji i rozgłośni od „kuchni”. Z kilkoma uczniami został przeprowadzony wywiad na temat inicjatyw podejmowanych przez naszą szkołę. Rozmowa została wyemitowana w sobotnim wydaniu „ Spojrzeń”. Wszyscy byli pod ogromnym wrażeniem kompetencji i życzliwości młodych prezenterów. Magia radia…
Mogliśmy również zobaczyć przedstawiciela Budki Suflera, ponieważ w rozgłośni znajduje się studio nagrań, którym opiekuje się zespół.
—
Zbrodnia na deskach Osterwy
Ostatnim punktem wycieczki był Teatr im. Juliusza Osterwy, a w nim „Zbrodnia i kara” w reżyserii p. Krzysztofa Babickiego. Porywająca gra aktorów, świateł i muzyki. Wśród aktorów między innymi : p. Mikołaj Roznerski jako Raskolnikow, p. Agata Moszumańska w roli Soni, p. Jerzy Kurczuk jako Marmieładow, p. Szymon Sędrowski – Porfiry. Oszczędna scenografia przygotowana przez p. Marka Braun odsyłała do tego, co najistotniejsze – wymiaru egzystencjalnego, filozoficznego i religijnego. Główny bohater stał się ofiarą swojej własnej filozofii, która doprowadziła go do samounicestwienia. Sonia okazała się być światełkiem w tunelu zła i nadzieją na swoiste katharsis. W sztuce obok wspaniałej gry aktorskiej pojawiła się muzyka p. Marka Kuczyńskiego, która doskonale stopniowała napięcie, wieszcząc nadchodzącą katastrofę.
Talentu, doskonałego opanowania tekstu, wyrażania emocji i dykcji można aktorom lubelskiego teatru tylko pozazdrościć.
To była prawdziwa sztuka…
Warto jeździć do teatru i oglądać spektakle, dzięki którym można zdobyć wiedzę na temat sztuki i życia – stwierdza jeden z uczniów – każdy czyn ma swoje konsekwencje – dodaje inny.
—
W wycieczce uczestniczyli uczniowie klas It4d, I Lb, IIt4c, III La i IIIb.
Opiekunami byli p. Joanna Wawrzaszek, p. Zofia Szwiec i p. Daniel Buchowiecki.
Młodzi ludzie zachowywali się wspaniale. Jesteśmy z nich dumni. Wykazali się dużym zdyscyplinowaniem, a zarazem ciekawością ludzi i świata – zgodnie mówią nauczyciele.
Właścicielem części zdjęć jest archiwum Teatru im. Juliusza Osterwy, któremu dziękujemy za ich udostępnienie.
***
Opracowanie:
Michał Janiec oraz Zespół Szkół nr 1 w Hrubieszowie
