Onegdaj prawie w każdej wsi była piłkarska drużyna, która rywalizowała na różnych poziomach ligowych. Nie zapominano i o innych sportach, tak wypełniano często po ciężkiej pracy czas wolny. Minęły lata w powiecie hrubieszowskim rywalizują w ligach tylko cztery drużyny i na dodatek gra w nich wielu zaciężnych, szkoda.
Był taki klub: LZS Międzylesie Wólka Poturzyńska, gmina Dołhobyczów
Piłkarską drużynę LZS Międzylesie Wólka Poturzyńska z gminy Dołhobyczów założono w 1988 roku z inicjatywy ówczesnego Kierownika Zakładu Rolnego w Wólce Poturzyńskiej Stanisława Ślązaka i Dariusza Węzińskiego, który do roku 1996 był grającym trenerem i opiekunem drużyny oraz przedstawiciela Urzędu Gminy w Dołhobyczowie Zdzisława Rosołowskiego.
Rozgrywki ligowe klub zaczął na wiosnę roku 1988 będąc zakwalifikowanym przez Radę Rejonową LZS w Hrubieszowie do grupy V klasy D. Mecze rozgrywano na boisku w Wólce Poturzyńskiej. Sprzęt sportowy, przygotowanie boiska, wydatki na sędziów i transport na mecze zapewniał miejscowy Zakład Rolny. W 1988 roku rozegrano obie rundy na wiosnę i Międzylesie zajmując 1 miejsce awansowało do klasy C, wyprzedzając Fantazję Żabcze, Sokół Wiszniów, Spójnię Hulcze, Totenham Ameryka i LZS Chłopiatyn.
Kadra tej drużyny: D. Węziński, Mariusz Kukla, Mariusz Matysiak, Janusz Stadnicki, Leszek Szostak, Grzegorz Węziński, Marek Palonek, Krzysztof Martyniuk, Grzegorz Kiełczewski, Zbigniew Jakubasz, Jacek Dziki, Tomasz Serafin, Adam Zanoza Adam, Andrzej Lichy, Józef Dudka, Mirosław Chimczuk, Wiesław Markowicz, Mieczysław Markowicz, Jarosław Markowicz, Wiesław Kaproń, Stanisław Szostak, Mariusz Tabaka – prawie wszyscy gracze byli mieszkańcami osiedla pegeerowskiego, jakim jest Wólka Poturzyńska. Można powiedzieć, że Węziński powołał pod broń całe piłkarskie zasoby ludzkie swojej miejscowości.
W 1993 roku po awansie do klasy B klub zaczął korzystać z pomocy finansowej Urzędu Gminy w Dołhobyczowie. Po sezonie 1994/1995 nastąpił awans do klasy A. Kolejność: 1. Międzylesie Wólka Poturzyńska, 2. Orlęta Horodło, 3. Junior Cichobórz, 4. Zarzewie Kotorów, 5. Zorza Mieniany, 6. Kresy Dołhobyczów, 7. GKS Jarosławiec, 8. Starowianka Stara Wieś.
Kadra Międzylesia, która wywalczyła awans do klasy A i występowała w rozgrywkach klasy A: Marek Martyniuk, Mariusz Matysiak (obaj bramkarze) Janusz Stadnicki, Wojciech Jóźwik, Dariusz Sikora, Tomasz Serafin, Piotr Stadnicki, Robert Drączkowski, Grzegorz Małecki, Janusz Szewczuk, Ryszard Kudrelek, Piotr Barański, Dariusz Barański, Andrzej Tracz, Waldemar Wożniak, Mirosław Borek, Maciej Skiba, Jan Zdunek, D. Węziński – grający trener i organizator drużyny.
W klasie A drużyna jednak występuje pod nową nazwą – Granica Dołhobyczów i wśród 13 drużyn zajęła 12. przedostatnie miejsce w tabeli i spadła o klasę niżej (1. Sparta Łabunie, 2. Orzeł Tereszpol, 3. Roztok Pasieki). Spowodowane to było głównie zbyt szczupłą, jak na wymogi klasy A kadrą zawodniczą i ubytkiem na wiosnę dwóch czołowych graczy. Drużyna dysponowała wtedy, co najmniej kilkoma zawodnikami z umiejętnościami na grę w przynajmniej IV lidze np.: Stadnicki, Serafin, Małecki, Matysiak.
W tym czasie drugi klub z Dołhobyczowa Kresy zdobył awans do klasy A, więc D. Węziński kierując się chęcią stworzenia mocnego klubu dokonuje fuzji obu klubów i do Kresów przechodzą najlepsi gracze zespołu Granicy.
Drużyna będąca kontynuacją wcześniejszego Międzylesia przystępuje do rozgrywek B klasy sezonu 1996/1997 pod nazwą, Granica – Kresy II Dołhobyczów. Zamysł istnienia takiej rezerwowej drużyny był bardzo dobry, ale jakoś to nie zadziałało i zespół zagrał tylko w rundzie jesiennej. I na tym zakończyła się działalność klubu. Drużyny z zagubionej między lasami, jak w nazwie, Wólki Poturzyńskiej.
Piotr Stadnicki, później napastnik Unii Hrubieszów
– Zacząłem grać w piłce seniorskiej Międzylesia w wieku 12 lat, w której też występował mój starszy brat Janusz. Na mecze przychodzili wszyscy mieszkańcy Wólki. Piękne czasy. Pomimo, że nie jestem spokrewniony z Tomaszem Serafinem to wszyscy mówili na nas bracia i wszyscy nas się obawiali. Ja w końcu trafiłem do Unii Hrubieszów, a kolega do Hetman Zamość.
Wikipedia
Wólka Poturzyńska – osada w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów. Wieś tenuty poturzyńskiej w XVIII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 135 mieszkańców i była jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Dołhobyczów.
Opracował – Marek Ambroży Kitliński
Foto – archiwum mak
Zobacz też:
Hrubieszów: Planowane cięcia w przyszłorocznym budżecie na sport! Zarząd Unii chce złożyć dymisję
Hrubieszów: Planowane cięcia w przyszłorocznym budżecie na sport! Zarząd Unii chce złożyć dymisję