We wtorek 5 sierpnia 2008 r. o godz. 17.00 w siedzibie Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Warszawie – do 1 kwietnia 2008 r. zawodnik MKS „Unia” w Hrubieszowie Rafał Fedaczyński już w stroju olimpijskim złoży ślubowanie przed wylotem na Igrzyska Olimpijskie do Pekinu.
***
Tekst ślubowania zawodników w Polsce:
„Ja reprezentant Polski na Igrzyska 29 Olimpiady w Pekinie – uroczyście przysięgam przestrzegać obowiązujące przepisy i regulaminy sportowe, zasad fair play oraz godnie i z pełnym zaangażowaniem rywalizować na rzecz chwały naszej Ojczyzny, pomnażając dorobek polskiego sportu”.
Podczas tej uroczystości wszyscy zawodnicy otrzymają piąte kółka olimpijskie oraz złożą swoje podpisy na fladze olimpijskiej. Wylot do Pekinu nastąpi już na drugi dzień, czyli 6 sierpnia z portu lotniczego im. Fryderyka Chopina o godz. 12.00 – Terminal 2. W terminalu będzie wyznaczony i specjalnie oznakowany punkt odpraw dla Polskiej Reprezentacji Olimpijskiej. Przylot i dojazd do wioski olimpijskiej 7 sierpnia. Start na dystansie 50 km odbędzie się w piątek 22 sierpnia, wylot Rafała do kraju nastąpi 25 sierpnia.
Rafał, jeżeli podczas ślubowania, wylotu, zawodów i przylotu nie będzie nikogo przy Tobie z Hrubieszowa i okolic fizycznie, to zapewniam Cię, że wiele osób będzie z Tobą myślami, duchem i z zaciśniętymi kciukami.
Przypominam – Rafał na treningi przyjeżdżałeś z Poraja zacinającym się rowerem, borykałeś się z różnymi kłopotami, więc powinieneś, a nawet musisz znieść trudy morderczego dystansu, jakim jest konkurencja 50 km, przecież tę odległość pokochałeś (chociaż zawsze do niej należy podchodzić z respektem), bo rywalizacja na tym dystansie dała Ci możliwość wystartowania w największych zawodach Świata i wykazania się – były trener.
***
Przebieg oficjalnego Otwarcia Igrzysk Olimpijskich
Motto olimpizmu – citius, altius, fortius
Czyli: szybciej, wyżej, mocniej. Autorem tego motta jest dominikanin, ojciec Henri Didon, przyjaciel Pierre de Coubertina, dyrektor szkoły w Arcueil pod Paryżem. Ten energiczny nauczyciel widział w sporcie potężny środek działania dla szkolnictwa i wychowania młodzieży i nie zawahał się z niego skorzystać. Na zakończenie przemówienia wygłoszonego podczas wręczania nagród zwycięzcom międzyszkolnych zawodów lekkoatletycznych, po raz pierwszy użył tych trzech określeń. Przyjął je olimpizm i rozpowszechnił na całym świecie.
Ceremoniał otwarcia nowożytnych igrzysk olimpijskich nawiązuje w oczywisty sposób do antycznego pierwowzoru. Był on wielokrotnie modyfikowany i wzbogacany przez organizatorów kolejnych igrzysk. Obecnie przepisy generalne igrzysk olimpijskich są niezwykle drobiazgowo opracowane i przestrzegane. Tylko jeden punkt ceremonii – część artystyczną, zostawiono gospodarzom, by zrealizowali swe zamierzenia, inwencję, artystyczną wizję.
Defilada. Przemarsz ekip narodowych odbywa się w porządku alfabetycznym, jaki obowiązuje w danym kraju. Na czele ekip idą chorążowie z narodowymi flagami. Tego zaszczytu dostępują mistrzowie. Od igrzysk olimpijskich w Amsterdamie z 1928 roku defiladę otwiera reprezentacja Grecji, a kończy ekipa gospodarza igrzysk. Po raz pierwszy defilada reprezentacji odbyła się podczas igrzysk olimpijskich w Londynie w 1908 roku.
Przemawia przewodniczący Komitetu Organizacyjnego. Potem prezydent MKOl, który zwraca się do szefa państwa słowami: mam zaszczyt prosić o ogłoszenie otwarcia Igrzysk… Olimpiady ery nowożytnej, przywróconych przez barona Pierre de Coubertina.
Szef państwa wygłasza w języku swego kraju sakramentalne słowa: ogłaszam otwarcie Igrzysk w. dla uczczenia… Olimpiady ery nowożytnej. Igrzyska są otwarte!
Rozlega się „Hymn Olimpijski”. Utwór greckiego kompozytora Spirosa Samary, do którego słowa napisał Kostis Palama po raz pierwszy wykonano w Atenach w 1896 roku. Od igrzysk w Rzymie w 1960 jest oficjalnym hymnem.
W niebo wzlatuje tysiące gołębi – symbol pokoju.
Flaga olimpijska wciągana jest na główny maszt. Po raz pierwszy flaga olimpijska pojawiła się podczas otwarcia igrzysk w Antwerpii w 1920 roku.
Huk dział zapowiada jeden z najbardziej podniosłych momentów – zapalenie znicza olimpijskiego. Po raz pierwszy znicz zapłonął podczas igrzysk w Amsterdamie w 1928 roku. Tradycja zapalenia znicza w Olimpii, przenoszenia go do miasta organizatora igrzysk i zapalenia na głównym stadionie igrzysk datuje się od igrzysk w Berlinie.
Ślubowanie olimpijskie. Płonie znicz olimpijski, chorążowie wszystkich reprezentacji gromadzą się wokół wybranego zawodnika ekipy gospodarzy, który wygłasza tekst przyrzeczenia olimpijskiego: w imieniu wszystkich zawodników przyrzekam, że pragniemy stanąć do igrzysk olimpijskich we współzawodnictwie opartym na lojalności i poszanowaniu rządzących nimi przepisów oraz uczestniczyć w nich w duchu rycerskim dla chwały sportu i honoru naszych ekip. Po raz pierwszy ślubowanie wprowadzono do ceremoniału otwarcia igrzysk w Antwerpii w 1920 roku. Ślubowanie składał wówczas Victor Boin, belgijski florecista. Przyrzeczenie olimpijskie stało się obowiązujące od igrzysk w Tokio.
Od igrzysk w Meksyku w 1968 r. ślubowanie olimpijskie składają również sędziowie.
„W imieniu wszystkich sędziów i działaczy przyrzekam, że na obecnych igrzyskach olimpijskich będziemy wypełniać nasze funkcje z całą bezstronnością, w poszanowaniu przepisów oraz z wiernością dla zasad prawdziwego ducha sportowego”.
Ślubowania kończą uroczystość otwarcia igrzysk.
***
Medal olimpijski wręczany jest za trzy pierwsze miejsca.
Za pierwsze miejsce – złoty, a właściwie pozłacany minimum 6 g czystego złota.
Za drugie srebrny, za trzecie brązowy.
Standardowe wymiary medali to 60 mm średnicy i 3 mm grubości.
***
Hymn olimpijski
Zgodnie z protokołem i na życzenie Pierre de Coubertin’a, podczas otwarcia I Igrzysk w Atenach w 1896 r. zabrzmiał „Hymn olimpijski”, wykonany przez stuosobowy chór i orkiestrę złożoną z trzystu instrumentalistów.
Twórcą muzyki był absolwent konserwatorium ateńskiego i paryskiego, grecki kompozytor o światowej sławie – Spiridon SAMARA, który sam poprowadził inauguracyjne wykonanie Hymnu. Słowa napisał ceniony grecki poeta Kostis PALAMAS.
Pierwsze wykonanie miało niesamowitą oprawę. Hymn zaintonowano pod otwartym niebem w jasnym blasku słońca, w obecności wzruszonych doniosłością chwili widzów. Jeszcze nie umilkły ostatnie akordy, a wszyscy, za przykładem króla Jerzego I – zaczęli domagać się powtórzenia hymnu.
Hymn olimpijski
Nieśmiertelny Duchu Antyku, czysty ojcze
piękności wielkiej i prawdziwej,
zejdź, zjaw się i zabłyśnij tu
w chwale twej ziemi i nieba.
Wznieć zapal godnych walk,
biegu, zapasów, rzutów,
uwieńcz świeżą gałązką ciało,
uczyń je żelaznym i szlachetnym.
Pola, góry i morza lśnią tobą
jak białoczerwona, ogromna świątynia,
do której, Nieśmiertelny Duchu Antyku,
biegnie twój czciciel, każdy naród.
Przekład: Nisko Chadziniko
***
Defilada
Parada piękna, harmonii, siły, radości. Maszerują przedstawiciele wszystkich krajów biorących udział w Igrzyskach. Pierwszą defiladę obejrzał Londyn podczas otwarcia Igrzysk IV Olimpiady w 1908 roku. Od Igrzysk IX Olimpiady w Amsterdamie w 1928 roku defiladę zawsze otwiera Grecja, a zamykają gospodarze Igrzysk. Na czele ekip idących w porządku alfabetycznym obowiązującym w kraju, gdzie rozgrywane są Igrzyska – chorążowie niosą flagi narodowe. Olimpijczycy wchodzą na środek stadionu.
***
Flaga olimpijska
Zaprezentowano ją po raz pierwszy, oficjalnie w Paryżu w 1914 roku, w czasie wielkich uroczystości, obchodzonych z okazji XX rocznicy wskrzeszenia igrzysk olimpijskich, zbiegających się z I Kongresem Krajowych Komitetów Olimpijskich. Jej pomysłodawcą był Pierre de Coubertin. Zachodzące na siebie kolorowe koła symbolizują pokój i braterstwo. Kolor niebieski symbolizuje Europę, żółty – Azję, czarny – Afrykę, zielony – Australię, czerwony – Amerykę. Po raz pierwszy flaga zawisła na stadionie podczas Igrzysk VII Olimpiady w Antwerpii w 1920 roku. Jej wymiary wynoszą 3 m x 2 m.
***
Znicz olimpijski
Początki historii znicza można odnieść do biegu z pochodniami, który był znany w Atenach starożytnych. Jest symbolem idei olimpijskiej, kontynuacji i trwałości więzi olimpijczyków ery nowożytnej z antycznymi olimpionikami. Tradycja znicza olimpijskiego sięga od Igrzysk XI Olimpiady w Berlinie w 1936 roku. Wtedy to po raz pierwszy biegacze sztafety ponieśli zapalony w Olimpii płomień na stadion w Berlinie przez: Grecję, Bułgarię, Jugosławię, Węgry, Austrię, Czechosłowację i Niemcy. Z ideą znicza olimpijskiego wystąpił sekretarz generalny Niemieckiego Komitetu Olimpijskiego Carl Diem. Natomiast pomysł wzniecenia ognia za pomocą promieni słonecznych w Olimpii wysunął działacz greckiego ruchu olimpijskiego, Jean Ketseas. Zgodnie z olimpijskim protokołem wśród ruin świątyni Hery, w świętym gaju (Altis) w Olimpii, grecka aktorka w asyście szesnastu młodych Greczynek odzianych w białe szaty antycznych kapłanek, dokonuje za pomocą zwierciadła wzniecenia od promieni słonecznych świętego ognia.
***
Zamknięcie Igrzysk Olimpijskich
Ceremonia zamknięcia igrzysk nawiązująca do ideałów humanizmu, pokoju, przyjaźni między narodami.
Defilada sportowców. Niesione są flagi narodowe i ekipy wkraczają na płytę stadionu. W Meksyku w 1968 roku wszyscy sportowcy, bez podziału na reprezentacje, wkroczyli wspólnie na murawę. W Monachium wszyscy zawodnicy trzymali się za ręce w symbolicznym geście zbratania się wobec tragedii, jaka miała miejsce w trakcie igrzysk.
Przekazanie flagi olimpijskiej. Chorążowie z flagami narodowymi państw uczestniczących w igrzyskach ustawiają się wokół podium, na którym stoją przewodniczący MKOl i Komitetu Organizacyjnego.
Rozlega się hymn grecki i na maszt (wokół podium) wciągana jest flaga Grecji. Następnie grany jest hymn państwa, w którym odbywały się igrzyska i flaga tego kraju wędruje na maszt. Później rozlega się hymn kraju, gdzie rozegrane zostaną kolejne igrzyska olimpijskie i flaga tego kraju wędruje na maszt.
Burmistrz miasta gospodarza igrzysk przekazuje przewodniczącemu MKOl flagę olimpijską, a ten z kolei przekazuje ją w ręce burmistrza miasta organizatora przyszłych igrzysk olimpijskich.
Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego prosi o zabranie głosu przewodniczącego MKOl, który wygłasza przemówienie, a na końcu mówi: ogłaszam igrzyska… olimpiady za zamknięte. Zgodnie z tradycją zapraszam młodzież z całego świata do .. do wzięcia udziału w kolejnych igrzyskach olimpijskich.
Przy dźwiękach fanfar gaśnie znicz olimpijski. Kiedy rozlega się „Hymn olimpijski” z głównego masztu powoli ściągana jest flaga olimpijska.
Wybrał i opracował – mak
Na zdjęciu – Rafał Fedaczyński, wielokrotnie reprezentował nasz kraj, ale tym razem są to zawody, o których marzą miliony. On doszedł !!!