Zamość
W czwartek 27 sierpnia 2009 r. w Zamościu od g. 14.30 rozpocznie się 23 Międzynarodowy Czteroetapowy Bieg Pokoju Pamięci Dzieci Zamojszczyzny. Na stukilometrowej trasie znowu zaprezentuje się „żelazna” dwójka z Hrubieszowa: Małgorzata Muzyczuk i Krzysztof Podlewski.
Inicjatywa biegu zrodziła się w głowie byłego redaktora „Tygodnika Zamojskiego” Janusza Kawałko (który wcześniej osobiście przebiegł dookoła Polski). Organizacji podjął się Ośrodek Sportu i Rekreacji w Zamościu i tak te zawody patriotyczno – sportowe trwają od 1987 r. do dzisiaj i mają już numer 23.
Do tego niecodziennego w Świecie, lecz wyczerpującego współzawodnictwa biegowego hartu i ducha poświęconego pamięci tragedii dzieci z Zamojszczyzny podczas II Wojny Światowej po raz 22 – gi stanie zdobywczyni „Korony maratonów” i rekordzistka województwa lubelskiego w biegu na 100 km. , odznaczona przez organizatorów biegu Medalem 60 – lecia Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień Obozów Koncentracyjnych p. Małgorzata Muzyczuk. Natomiast już 17 – ty raz spróbuje pokonać tę „morderczą” trasę rekordzista Zamojszczyzny na 100 km. p. Krzysztof Podlewski.
Zarówno Oni jak i inni uczestnicy biegu liczą na doping sportowy kibiców na trasie, oraz hrubieszowskich mieszkańców, jeżeli znajdą się gdzieś w pobliżu. Ten doping jest bardzo potrzebny, ponieważ wielu uczestników twierdzi, że lepiej by było pokonać za jednym zamachem 100 km i mieć spokój, ponieważ po pierwszych 35 km na drugi dzień wstajesz i wiesz, że … żyjesz, bo ból mięsni, odciski, obtarcia itd. przypomną ci o tym, że dzisiaj już tylko … 20 km, pojutrze 30 z górkami a pojutrze to sprint, tylko na … 15 km. Oczywiście nikt im nie każe i nie muszą, po prostu tacy są i wracają na ten trudny bieg, nie tylko dla rywalizacji sportowej.
Prawdopodobnie jak zwykle spikerem podczas zawodów będzie p. Marek Watras (który w 1989 r. osobiście wywalczył 20 miejsce w biegu), natomiast w komisji sędziowskiej będzie prym wiódł inny były zawodnik – biegacz Unii Hrubieszów p. Krzysztof Pszenniak.
Do biegu jak na razie zgłosiło się 175 osób, które trasę będą próbowały pokonać: biegiem, na wózkach inwalidzkich i rolkach.
***
Termin
XXIII Czteroetapowy Bieg Pokoju Pamięci Dzieci Zamojszczyzny odbędzie się w dniach 27 – 30.08.2009 r.
Uroczyste otwarcie biegu
14:00-14:10 przy pomniku Dzieci Zamojszczyzny, ul. Akademicka
Etapy
Bieg składa się z czterech etapów, pokonywanych jeden etap dziennie, ich łączny dystans wynosi 100 km. Na wynik końcowy biegu składa się łączny czas wszystkich etapów. Trasa posiada atest PZLA.
I etap
start: godz. 14:30 z Rynku Wielkiego, trasa: Zamość – Zwierzyniec, dystans: 35 km
Uwaga: Na I-szym etapie obowiązuje limit czasowy wynoszący 4 godziny.
II etap
start: godz. 14:30, trasa: Zwierzyniec – Krasnobród, dystans: 20 km
III etap
start: godz. 15:30, trasa: Krasnobród – Zamość, dystans: 30 km, meta na Rynku Wielkim
IV etap
start: godz. 10:30 z ul. Dzieci Zamojszczyzny, trasa: Ulice miasta Zamościa, dystans: 15 km, meta na Rynku Wielkim
Uczestnictwo
Prawo startu mają zawodnicy, którzy ukończyli 18 lat, posiadający aktualne badania lekarskie potwierdzające zdolność do udziału w biegu.
***
Nieco historii z udziału hrubieszowskich zawodników:
1987 – I Bieg – Unia zajęła 2 miejsce drużynowo (zasilona Mietkiem Jamrozem ze Znicza Biłgoraj),(93 km. w czterech etapach). Indywidualnie 1. Furmanek Wiesław Hutnik Kraków ( w roku 1977 Unia Hr.) 5.26:03, 4. Okoń Krzysztof Unia 5:35,24, 6. Kapusta Andrzej Unia 5.36:23 (uk. 20 zaw.);
1988 – 1 miejsce wśród kobiet a 32. wśród mężczyzn wywalczyła Małgorzata Muzyczuk a Andrzej Kapusta był 5. z czasem 5.42:53 godz., drużynowo Unia była 2. (1. Łuck) (97,5 km. w czterech etapach);
1989 – 1 miejsce zajęła Małgorzata Muzyczuk wśród kobiet, u mężczyzn Andrzej Kapusta był 2. w czasie 5.36:45 godz. a prezes Unii Marek Watras był 20 – ty, drużynowo Unia I miejsce z wynikiem 19.07:52 godz. (95 km.) – Zamość – Zwierzyniec – Krasnobród – Zamość, A. Kapusta wygrał II etap ze Zwierzyńca do Krasnobrodu;
1990 – Małgorzata Muzyczuk zajęła II miejsce wśród kobiet (99 km.) z wynikiem 8.10:10 godz.
1991 – II miejsce zajęła Małgorzata Muzyczuk (99 km.) z wynikiem 7.21:39 godz., zadebiutował Krzysztof Podlewski 64 miejscem
1992 – Małgorzata Muzyczuk wywalczyła II miejsce(100 km.)
1993 – II miejsce M. Muzyczuk 7.25:26 i 26-te Krzysztofa Podlewskiego (100 km.);
1994 – III miejsce zajęła Małgorzata Muzyczuk (100 km.) – Zamość – Zwierzyniec-Krasnobród-Skierbieszów
1995 – II miejsce zajęła Małgorzata Muzyczuk (100 km.), Krzysztof Podlewski ustanowił rek. życ. 6.43:37 godz.;
1996 – IV miejsce zajęła Małgorzata Muzyczuk (100 km.), 22. Krzysztof Podlewski
itd.
***
Ze strony Wikipedia
Dzieci Zamojszczyzny
Podczas II wojny światowej objęto przymusowymi wysiedleniami, w celu założenia tu nowych osad dla ludności niemieckiej.
Zamojszczyzna zgodnie z rozporządzeniem reichsfuhrera SS, Heinricha Himmlera, została uznana za pierwszy niemiecki teren osiedleńczy w Generalnym Gubernatorstwie.
Akcja masowego wysiedlania polskiej ludności, przeprowadzona w ramach Generalnego Planu Wschodniego, rozpoczęła się w nocy z 27. na 28 listopada 1942 roku, w Skierbieszowie i okolicznych wsiach.
Akcja, którą objęto powiaty hrubieszowski, tomaszowski i zamojski i biłgorajski zakończona została w marcu 1943 roku. Dla niektórych mieszkańców było to kolejne wysiedlenie – na Zamojszczyźnie znalazło schronienie sporo ludzi wcześniej wysiedlonych z ziem polskich bezpośrednio wcielonych do Rzeszy (jednymi z pierwszych byli poznaniacy przywiezieni tu jeszcze w 1939 r.). Wysiedlonych przetrzymywano i dokonywano selekcji w obozach zlokalizowanych w Zamościu przy ul. S. Okrzei, w Zwierzyńcu oraz w Biłgoraju.
W miejsce wysiedlonych Polaków hitlerowcy sprowadzili osadników niemieckiego pochodzenia z Rosji, Rumunii i innych państw. Przesiedleńcy w obozach przejściowych zostali podzieleni na 4 grupy:
1. osoby, które zakwalifikowano do rasy niemieckiej,
2. osoby zdolne do wyjazdu do pracy przymusowej,
3. starcy, kaleki oraz dzieci,
4. osoby przeznaczone do eksterminacji w obozach koncentracyjnych.
W obozach szczególnie cierpiały dzieci – głód, zimno, choroby były dla nich częściej niż dla dorosłych śmiertelne. Dzieci odebrane rodzicom były osobno przewożone w wagonach bydlęcych (w jednym wagonie przewożono od 100 do 150 dzieci) do obozów śmierci na Majdanku i w Oświęcimiu oraz do fabryk w Rzeszy.
Wieść o dramacie Dzieci Zamojszczyzny szybko obiegła cały kraj. Polscy kolejarze przekazywali wiadomość o transportach dzieci do obozów mieszkańcom miast, w których znajdowały się stacje postojowe. Na stacjach Sobolew, Żelechów, Siedlce, Garwolin, Pilawa i Warszawa ludność podjęła ryzyko pomocy, a nawet odbicia dzieci z rąk Niemców.
Część dzieci, u których niemieccy lekarze-antropolodzy stwierdzili obecność odpowiednich cech rasowych, przeznaczono do germanizacji w niemieckich rodzinach i domach dziecka. Z kilkunastu tysięcy przeznaczonych do germanizacji udało się po wojnie odzyskać około 800. Zbrodnia ta była rozpatrywana w Norymberdze. Z polskiej strony zeznawała trójka dzieci oraz Zygmunt Klukowski – lekarz ze Szczebrzeszyna, znający warunki obozów w Zwierzyńcu i Biłgoraju.
Opracował – mak
Na zdjęciu – Małgorzata Muzyczuk z kolegami z trasy tradycyjnie składa wiązankę kwiatów podczas uroczystego otwarcia biegu pod pomnikiem Dzieci Zamojszczyzny (foto J. Gołąb).
***
Hrubieszow LubieHrubie 2009
