Kryłów
Nie dysponujemy dokumentami, które określiły by dokładną datę postawienia figury Św. Mikołaja i wilka, nie wiemy też dokładnie kiedy zaczęło bić cudowne źródło.
Są głosy, że kult pogańskim bożkom składano w tym miejscu już w czasach pogańskich i wilk jest pozostałością tych praktyk, lecz należy pozostawić to w sferze domniemań.
Wiemy na pewno, że figura Św. Mikołaja jest wykonana w stylu rokoko (czyli w wieku XVIII, podobnież jak figura Jana Nepomucena w centrum Kryłowa), jednakże możliwe, że wcześniej istniała tu dawniejsza figura, po której dziś nic, poza miejscem i źródłem, się nie zachowało.
Figura przedstawia rzymskokatolickiego biskupa w sutannie, komży, stule i kapie, mającego na głowie łacińską mitrę. W jednym ręku dzierżącego pastorał, w drugiej zaś księgę na której leży jeden z symboli Św. Mikołaja – trzy złote kule (przez prawosławnych mylnie interpretowane jako prosfory), a wywodzą się z legendy hagiograficznej, w której to Św. Mikołaj miał wrzucić złote kule przez okna trzech ubogich dziewcząt. Kolejnym emblematem tego Świętego są trzy główki dzieci, które miały wg legendy wskrzeszone przez niego po śmierci w beczce z marynatą. Kolejnym elementem jest wilk, który symbolizuje dzikie zwierzęta, od których ataku wg tradycji chronił ludzi Św. Mikołaj, choć wilk jako taki występuje wraz ze Świętym właśnie w Kryłowie, zaś w innych miejscach się takiego
wyobrażenia Świętego nie spotyka.
Co do genezy powstania sanktuarium na „Wilczym Uroczysku” jest kilka hipotez. Jedna z wersji mówi, że figurę postawił przy źródełku rządca Kryłowa, któremu przyśniło się, że
nadejdzie pomór na bydło, inna że rządca został wyleczony z paraliżu przez wodę ze źródełka i postawił tu z wdzięczności figurę. Kamiennej figurze świętego Mikołaja towarzyszy wyrzeźbiona z piaskowca postać wilka, gdyż według jeszcze innej legendy przejeżdżał tędy srogą zimą jeden z okolicznych właścicieli ziemskich. W tym właśnie miejscu na jego sanie napadły wygłodniałe wilki. Rozszarpały one konie, a dziedzic cudem ocalał i z wdzięczności za ten cud postawił tu figurę wilka.
Według podań i legend woda ze źródełka ma cudowną moc uleczania ze wszelkich chorób, a w szczególności niemocy płciowej, bezpłodności, reumatyzmu, ślepoty, chorób skóry i innych przypadłości.
Cudowna moc przypisywana jest także figurze wilka. Według podań przychodziły tu przed wschodem słońca kobiety, które nie mogły zajść w ciążę, siadały nago okrakiem na wilku, głaskały po brzuchu i szeptały do ucha prośbę o szczęśliwe poczęcie. Aby marzenie o dziecku się spełniło należało jeszcze na chwilę wskoczyć do źródlanej wody i wrócić do męża…
Sanktuarium do XIX wieku opiekowali się OO. Reformaci z Kryłowa, zaś po kasacie klasztoru – wierni obu obrządków (łacinnicy i unici).
Za czasów, gdy Polska była jeszcze pod zaborami trwał spór o cudowną wodę i samego Mikołaja między prawosławnymi i katolikami, który rozstrzygnięto satysfakcjonująco dla obu stron – ustawiono skarbonkę, z której datki z jednego tygodnia zbierali katolicy, a z drugiego prawosławni.
W drugiej połowie XIX wieku miejsce to było zaliczane do najsławniejszych sanktuariów Chełmszczyzny, Zamojszczyzny i Wołynia.
Po wcieleniu Wołynia do ZSRR i akcji „Wisła” kult prawosławny na ponad pół wieku przygasł, jednakże wizja budowy przejścia granicznego w Kryłowie, oraz budowa przejścia granicznego w Dołhobyczowie pozwala przypuszczać, że prawosławne pielgrzymki znów będą zdążać do Św. Mikołaja.
Obecnie do figury świętego Mikołaja co roku przybywa wielu pielgrzymów, w większości wyznania rzymskokatolickiego. Parę lat temu miejscowa ludność ustawiła nad źródełkiem także niewielką grotę z kamienia, w której postawiono figurkę Matki Bożej. W ostatnią sobotę maja obchodzi się tu odpust ku czci Św. Mikołaja.
Cały rok podążają na „Wilcze Uroczysko” pielgrzymki, w większości indywidualne z różnych stron Polski i z poza jej granic. Pątnicy modlą się do Świętego, głaszczą wilka, piją Świętą Wodę, obmywają w niej chore części ciała i swoje troski, biorą zazwyczaj też wodę ze sobą, by zawieźć ją swoim bliskim.
Mimo postępu cywilizacyjnego ludzie ciągną do tego miejsca, wabieni mocą stąd emanującą.
***
tekst i foto pochodzi ze strony
sanktuarium.krylow.info >>
Zachęcamy do jej odwiedzenia i poinformowania o jej istnieniu swoich znajomych.
Na stałe link do strony znajdziecie w prawym menu w dziale „Kościoły” pod hasłem „Wilcze uroczysko”.
Hrubieszow LubieHrubie 2009