Nieliczni (do dziś) wiedzą, że taki związek istnieje. Otóż tegoroczny 40 – letni jubilat, bez wątpienia znak rozpoznawczy stolicy Polski, zaistniał po raz pierwszy w konkursie rozpisanym w 1946 r.
Wygrał go (wespół z Piotrem Szymaniakiem, z którym tworzył zawodowy duet) – młody architekt z Hrubieszowa, Arseniusz Romanowicz (ur. 30.08.1910 w Hrubieszowie – zm. 9.02.2008 w Warszawie) – absolwent Państwowego Gimnazjum Koedukacyjnego im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie z roku 1930. Matura gimnazjalna otwierała wówczas drogę do studiów wyższych – dyplom architekta Arseniusz Romanowicz uzyskał na Politechnice Warszawskiej w 1936 roku.
Powstały w latach 1972-75 budynek Dworca Centralnego jest, co prawda, siódmą koncepcją pierwotnego projektu (ten sam budynek projektowali przez kolejne 29 lat), ale autorstwo jest niepodważalne.
Arseniusz Romanowicz jest także współautorem projektów wielu innych budynków powojennej Warszawy, np. Dworzec Wschodni, stacje: Ochota, Powiśle. Obiekty te do dziś należą do najbardziej charakterystycznych budynków stolicy.
Arseniusz Romanowicz i Piotr Szymaniak, twórcy warszawskiego Dworca Centralnego i Wschodniego oraz stacji warszawskiej Linii Średnicowej doczekali się opracowania – Fundacja Centrum Architektury wydała książkę przypominającą sylwetki architektów. Na rynku ukazała się poświęcona im książka pt. „AR/PS. Architektura Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka”.
W styczniu 2012 roku ogłoszono nominacje do jednej z najbardziej cenionych i prestiżowych nagród architektonicznych świata, przyznawanej przez Unię Europejską Mies van der Rohe Award. Jednym z nominowanych do nagrody obiektów został… zbudowany w latach 1972-1975 właśnie warszawski Dworzec Centralny autorstwa absolwenta naszej szkoły.
Tekst: Regina Kopera
fot. Wikipedia.org
