Był czołowym zawodnikiem szkoły i Hrubieszowa w kilku dyscyplinach sportowych w latach pięćdziesiątych XX wieku, ale najlepiej szło mu w tenisie stołowym, dlatego w tej dyscyplinie występował najdłużej i osiągnął najwyższą klasę sportową.
Syn Józefa i Janiny, urodził się 15.07.1937 r. Jako zawodnik mierzył 168 cm, a ważył około 60 kg. Zamieszkały na ul. Wesołej, absolwent Szkoły Podstawowej nr 3 w Hrubieszowie, ale jak jeszcze mieściła się w budynku przy ulicy Żeromskiego i Liceum Ogólnokształcącego im. St. Staszica też w Hrubieszowie. W tej drugiej szkole jego nauczycielami wychowania fizycznego byli – początkowo Franciszek Żytkiewicz a od 1954 r. Dariusz Świech, w LO należał do Szkolnego Klubu Sportowego „Staszic”. Ukończył też Państwową Szkołę Techniczną w Lublinie.
W 1952 r. zdobył odznakę B.S.P.O. (Bądź Sprawny do Pracy i Obrony) stopnia młodzieżowego (gdzie należało zaliczyć: normę teoretyczną, gimnastykę, pływanie, marsz na 5 km., bieg na 1000 m., strzelanie, tor przeszkód, 60 m., skok w dal, rzut piłeczką palantową, wybrane gry zespołowe, ćwiczenia na równoważni. Sprawdziany te organizowali: Z. Gidziński i J. Krzysztofowicz
Zewidencjonowany jako zawodnik w Powiatowym Komitecie Kultury Fizycznej w Hrubieszowie od 14.12.1953 r. Należał do „Ogniwa” Hrubieszów od 28.07.1954 r. i LZS Hrubieszów od 16.03.1955 r. Trenował pięściarstwo, dlatego posiada legitymację sekcji bokserskiej. Ciągnęło Go do różnych sportów, dlatego podjął treningi podnoszenia ciężarów pod okiem D. Świecha w LZS Hrubieszów i został Mistrzem Powiatu w wadze koguciej w 1956 r., w tym czasie m.in. startowali: Moniuk, Janusz Koszyniuk, ale w innych wagach. Grał w siatkówkę w SKS Staszic. Jeździł do Biłgoraja w barwach Unii Hrubieszów, jako siatkarz z Janem Krasnopolskim, Ryszardem Kowalczykiem, R. Romańskim, Wacławem Szumiatą.
W tenis stołowy, który w końcu był jego wiodącą dyscypliną sportową, zaczął grać z kolegami na ławkach szkolnych, m.in. grał z Józefem Jańczukiem, Janem Sikorą z Turkowic, Jerzym Pratszem. Następnie reprezentował TKKF „Zaranie” do 1975 r., wielokrotnie występował w Lidze Zakładów Pracy.
Dnia 14.12.1953 r. Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej w Hrubieszowie nadał mu klasę młodzieżową w tenisie stołowym; natomiast 29.11.1954 r. nadał mu już III klasę w tej dyscyplinie. Dnia 28.04.1956 r. uzyskał III klasę sportową, ale w podnoszeniu ciężarów w wadze koguciej wynikiem 162,5 kg w trójboju olimpijskim (wyciskanie sztangi stojąc, rwanie i podrzut). 21.06.1956 r. Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej w Lublinie nadał mu już II klasę sportową w tenisie stołowym.
Częściowe osiągnięcia w tenisie stołowym:
– 21 06 1952 r. zajął 2 miejsce w turnieju powiatowym młodzików
– 3 miejsce podczas Mistrzostw Powiatu Młodzików dnia13 12. 1953 r.
– na rok 1955 w seniorach 2 m. w Powiatowym Turnieju Klasyfikacyjnym
– 2 miej. podczas Mistrzostw Powiatu w 18 03 1956 r.;
– 1 miej. w turnieju klasyfikacyjnym 25 01 1956 r. dla klas sportowych II i III.
– w seniorach 15 11 1964 r. w Hrubieszowie 1 miejsce w Mistrzostwach Podokręgu
– Uzyskał Pamiątkowy Żeton za I miej. w Powiatowej Spartakiadzie Tysiąclecia w indywidualnym turnieju w kat. seniorów w Hrubieszowie 08 03 1964 r.
– oraz rok później 21 11 1965 r.
– i 14 03 1965 r. drużynowo w reprezentacji Ogniska TKKF „Zaranie”.
– 1 miejsce w sen. 11 12 1965 r. Hrubieszowie
– w seniorach 30 11 1969 r., 1 m. w indywidualnym turnieju XX-lecia PRL
– 2 miej. w Spartakiadzie Zakładów Pracy 22 03 1975 r. Hrubieszowie
Syn p. Maurycego – Jacek, uczęszczający do Szkoły Podstawowej nr 2 w Hrubieszowie w 1991 roku, przystąpił do konkursu centralnego pt. „Igrzyska Olimpijskie w moich oczach”, napisał piękne sportowe opowiadanie, które podobało się i podoba wielu osobom, ponieważ jest zamieszczone w kronice SKS tej szkoły.
Pan Maurycy skończył 70 lat i szkoda, że nikt nie organizuje w Hrubieszowie turniejów dla weteranów w jego ulubionej dyscyplinie, ponieważ w dalszym ciągu zachował sportową sylwetkę i podejrzewam, że niejeden młodszy rywal został by pokonany.
opracował – mak