Jako dziecko marzył o karierze piłkarskiej… Niestety II Wojna Światowa pokrzyżowała te plany! Ale po wojnie natychmiast stawił się na stadion i kontynuował swoją pasję.
br />Jak na te czasy osiągnął wiele i przyczynił się do rozwoju hrubieszowskiego sportu.
Urodził się 04. 03. 1928 r. w Hrubieszowie, syn Jana, długo mieszkał w Hrubieszowie na ul. Rubinowej 39, obecnie na Polnej, w wojsku uzyskał stopień kaprala.
Przed II Wojną Światową, jako chłopiec, jeździł (w Hrubieszowie były dwa większe samochody prywatne) na mecze drużyny piłkarskiej KS „Strzelec” Hrubieszów, m.in. do Włodzimierza, gdzie nasi grali z miejscową drużyną żydowską „Hapoel”, „Amatorami” oraz „Strzelcem”, zgodnie z tradycją nosił i czyścił buty starszym zawodnikom. Pamięta piłkarzy: Wacława Lewkowicza i jego brata, Walentego Łęczyńskiego, Eugeniusza Kitlińskiego, Stefana Kotlarskiego, braci Puchlerskich, Kuźdę, braci Waszczuków, Józefa Kopcia, braci Dylów, Władysława Szczepańskiego (bramkarza). W trakcie wojny był na meczu pomiędzy drużyną niemiecko-ukraińską a Hrubieszowiakami.
Po wojnie zaczął sam grać w Amatorskim Klubie Sportowym, który został powołany przez sportowych działaczy, gdzie spotkał się w drużynie z przedwojennymi starszymi piłkarzami. Startował też w biegach przełajowych, raz minimalnie przegrał ze Szczekanem. Próbował też sił w boksie.
W piłkarskim turnieju wojewódzkim w Biłgoraju razem z kolegami z AKS Hrubieszów zajął 3 miejsce. Podczas służby wojskowej grał w III-cio ligowej „Gwardii” Warszawa, wrócił do Hrubieszowa i grał w Związkowcu, Ogniwie, Spójni. Koledzy nadali mu pseudonim „Wirżby”. Z tego okresu wyróżnia działacza sportowego Jana Lenarda.
Posiadając instruktora wychowania fizycznego i piłki nożnej trenował drużynę „Start” Hrubieszów oraz SRAKS „Unia” Hrubieszów (od kwietnia do września 1959 r).
Posiadał też uprawnienia z gimnastyki, piłki ręcznej i boksu (trenował razem z Michałem Starykiewiczem pięściarzy Gromu Hrubieszów). Po uzyskaniu uprawnień sędziowskich był sędzią piłkarskim nawet w III lidze do 1965 r.
– Jako sportowiec zdobył 02.06.1951 r. odznakę S.P.O. stopnia I-wszego;
– Ukończył w czasie od 03.11.1947 do 15.11.1947 Kurs wychowania fizycznego w Lublinie uzyskując stopień przodownika w zakresie gimnastyki
– Ukończył w czasie od 17.11.1947 do 29.11.1947 Kurs wychowania fizycznego w Lublinie uzyskując stopień przodownika w piłce ręcznej
– Ukończył w czasie od 01.12.1947 do 13.12.1947 Kurs wychowania fizycznego w Lublinie uzyskując stopień przodownika w boksie
– Ukończył Kurs Aktywistów Wychowania Fizycznego przy sztabie Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) w Warszawie w 1950 r.
– W trakcie służby wojskowej podniósł kwalifikacje na instruktora wychowania fizycznego w 1952 r.
– Ukończył kurs instruktorów piłki nożnej we Wrocławiu w dn. od 1 do 30.11.1955 r., a przewodniczącym komisji egzaminacyjnej był trener państwowy Kazimierz Górski
– Posiada książeczkę Instruktorską z 27.03.1952 r., która zaświadcza, że posiada tytuł fachowy organizator wf;
– Posiada legitymację sędziego piłki nożnej wydaną przez PZPN z dn. 02.03.1961 r.
– Był pracownikiem PKKF a później PKKFiT w Hrubieszowie
Zdobył Kartę Pływacką 01.04.1977 r.
Warto podkreślić, że jego młodszy brat Józef również grał w piłkę nożną w klubach hrubieszowskich i później przez wiele lat był sędzią piłkarskim. Również dobrym sportowcem był syn Mirosław, który systematycznie reprezentował SP 1 Hrubieszów i LO Hrubieszów w piłce nożnej, koszykówce, siatkówce, piłce ręcznej, tenisie stołowym, biegach wytrzymałościowych i sztafetach. Reprezentował również Unię Hrubieszów.
Opracował – mak
