Prezentujemy Państwu prace uczniów Zespołu Szkół nr 1 w Hrubieszowie oraz Powiatowego Zespołu Placówek Szkolno – Wychowawczych w Hrubieszowie, które wpłynęły na konkurs literacki „Wiosna w moich oczach”.
O wynikach w tej kategorii zadecydowały głosy trzech jurorów: Agnieszki Zyśk – nauczyciela – bibliotekarza pracującego w Bibliotece Pedagogicznej, Ewy Kozaczuk i Daniela Buchowieckiego – nauczycieli języka polskiego z ZS nr 1 w Hrubieszowie. Oto efekt ich pracy:
I miejsce – Artur Charatynowicz – Czekałem na Ciebie – klasa IIIt4d
II miejsce – Anna Anioł – Nowa moda – klasa IVt4c
III miejsce – ex aequo – Jagoda Szpinda – Czekam – klasa II Lb oraz Kacper Oleszczuk – Impresja – klasa IIt4b.
Wyróżnienia zdobyli:
Marcin Baran – Dobra siostra i Michał Janiec – Myśli nieuczesane.
Wiosna – Marcin Kwaśniewski, klasa II L a
Gdy wiosna nadchodzi,
Nowe życie się rodzi.
Szare dni mijają,
Nowe, do życia zachęcają.
Widać już pierwsze kwiaty,
I do szafy grube szaty.
To już wiosna, jest już blisko,
Wszystkie zwierzęta opuszczają siedlisko.
Na drzewie zielony liść,
Na wycieczkę czas już iść.
Biegnijmy wszyscy ile tchu,
Szukać wiosny tam i tu.
Na niebie ptaki ćwierkają,
Wiosnę radośnie witają.
Słońce teraz częściej świeci,
Na dwór wzywa wszystkie dzieci.
Na ulicach wielki gwar,
Taki jest wiosenny szał.
Na niebie jaśnieje słońce,
I dni mijają radośniej.
Wiosna zmieni świat na nowo,
Będzie barwnie i wesoło.
Bociany do gniazd przyleciały,
Wiosnę grzecznie przywitały.
Radość i spokój panuje wkoło,
Cieszą się ludzie, jest im wesoło.
Jest cudnie – Krystian Pelc, III t4d
Do życia świat się budzi
I uśmiecha się do ludzi.
Nie brakuje wcale słońca,
możemy cieszyć się bez końca.
Wiosna idąc przez świat
Odejmuje każdemu lat.
W rozpiętych płaszczach śpieszą przechodnie
Jacyś świeżsi wesoło patrzą i pogodnie.
Wszystko nas w niej zachwyca,
Cała przyroda cudnie rozkwita.
Uśmiech nie znika z żadnej twarzy,
Każdy zaczyna więcej marzyć.
Pragnienie – Dawid Sumiński, klasa III t4d
To wiosenne przebudzenie, jak dziecięcia narodzenie, tak znajome lecz wciąż inne, chociaż znane być już winne.
Wciąż odkrywa nowe twarze, jak kobieta moich marzeń, tak pobudza me pragnienia, bym doczekać chciał spełnienia.
Odkrywając się powoli… czekam jak w niewoli, by zobaczyć jej oblicze piękne, gładkie, jasnolice i znów poczuć, że naprawdę, życie wciąż jest wiele warte.
Czekałem na Ciebie – Artur Charatynowicz, klasa III t4d
Czuję Twoje ciepło na twarzy,
Twój zapach oraz miłość,
Z oddali widzę zarys Twej postaci,
Jestem w stanie dostrzec Twój śmiech,
Słyszę Twoje pierwsze odgłosy na drzewach,
Choć jeszcze braknie na nich liści,
Już jestem przekonany, że to na pewno Ty!
Cieszę się, że wreszcie jesteś,
Wiosno…
Nadzieja – Maciej Puzio, klasa II La
Gdy stopniał już śnieg i od rana słychać śpiew ptaków
gdy na polach i łąkach widać kłosy dzikich maków.
gdy po zimowym śnie wszystko budzi się do życia
gdy na nowo nachodzi nas chęć czegoś na nowo odkrycia
gdy już na dworze będzie zielono i pięknie
gdy pasjonat przyrody z podziwu westchnie
gdy wszystko powróci na swoją drogę
gdy tak naprawdę wiem, że już wszystko mogę
gdy widzę jak w oddali nowe igły rodzi sosna
wtedy wiem, że przyszła wiosna
Myśli uczesane – Michał Janiec, klasa IVt4c
Pięknie, miło, wesoło
klekot boćków
wokoło kumkanie żab im wtóruje
bo wiosna już króluje
Wiosna już tuż tuż ….
to słychać widać i czuć
Wiosną świat budzi się do życia
nowe myśli i nowe przeżycia
wszystko pachnie przygodą
tylko martwię się szkołą
Wiosna już idzie
robi się zielono
i serduszko się raduje
miłość czuje?
Życia pełna – Michał Gałan, klasa III t4d
Wiosna idzie, kwiatki kwitną
Wszystkie smutki moje nikną!
Szczere szczęście mnie przepełnia
Gdyż to wiosna – życia pełna!
Wielkie zmiany dziś na ziemi
Trawa pełna jest zieleni!
Woń zapachu się unosi
Słońce wiatr do tańca prosi
Kwiaty rosną, słońce świeci
Gdzieś w oddali bocian leci!
Wiośnie dzisiaj podziękujmy
i niczego nie żałujmy!
Ewa Syposz, klasa II Lb
Idzie wiosna, ciepło już.
Nie czaj się i mini włóż.
Dorota Hordyj, klasa II Lb
Ciepło wszędzie
Ładnie wszędzie.
Co to będzie?…
Wiosna będzie.
Paulina Stawrowska, klasa II Lb
Wiosno, prędko do mnie pędź,
bo na plener mam już chęć!
Bartłomiej Dynkiewicz, klasa II t4e
Wiosna nadeszła, bo już bociany
z trzepotem skrzydeł przyleciały z Ghany.
Julita Ważna, klasa II Lb
Jest bardzo ciepło, a my na fazie…
idziemy zrywać wiosenne bazie.
Magda Sterniczuk, klasa II Lb
Bo miłość jest jak wiosna…
nawet, gdy spadnie śnieg
I tak jest gorąca.
Krzysztof Mociak, klasa II t4e
Zimo spadaj, wiosno zapadaj!
Izabela Wawrzosek, klasa II Lb
Słońce rozpala, bo wiosna zniewala!
Kierowca – Dominik Olejczuk, klasa II t4e
Auto lśni, opony zmienione
Warunki do jazdy są zapewnione.
Więc nie trać teraz już ani chwili
rajd wiosną życie może umilić.
Przygoda – Adrian Wawrusiewicz, klasa II t4b
Bo jak wiosna, to ognisko
poczuj więc zabawy smak.
Czas biwaków jest już blisko.
Przemierzaj śmiało przygody szlak.
Nareszcie – Magdalena Boniewska, klasa II Lb
Wiosna już blisko
Rozpal ognisko.
Załóż mini, siądź na koc
A poczujesz miłości moc!
Czekam – Jagoda Szpinda, klasa II Lb
Za oknem śnieg choć w kalendarzu marzec.
Czy wiosna przyjdzie?
To się okaże.
Żegnam zimę.
Czekam na słońce,
na pąki kwiatów i drzewa kwitnące.
Czekam na wiosnę
by świat oszalał.
I swoim pięknem mnie zniewalał.
Impresja – Patryk Oleszczuk, klasa II t4b
Idzie Wiosna.
Wesoło i radośnie buja biodrami.
Wiatr łaskocze ją w szyję.
Widać ją w pąkach i barwach ulicy.
W szkole coraz nudniej – krzesła niewygodne.
Bo za oknem…
słońce zachęcająco do nas mruga.
Przebudzenie – Magdalena Watrak, klasa II t4b
Zdejmij ciepłe okrycie i załóż wiosenny kapelusz.
Pożegnaj biel zimy i podziwiaj świeżą zieleń.
Poczuj oddech wiosny i usłysz jej kroki.
Obudź się i otwórz na życie!
Dobra siostra – Marcin Baran, klasa III t4d
Ona była piękna i ciepła.
Ta druga była jej przeciwieństwem, zawsze oziębła.
Pierwsza, gdy się pojawiała, wszystko do życia budziła.
Druga zaś, wszystko w swój biały kożuch kryła.
Pierwsza nazywała się Wiosna.
A jej siostra miała na imię Zima.
Wiosna budziła wszystkie zwierzęta, które spały.
To na jej widok ptaki śpiewały.
Jej dotyk sprawiał, że korony drzew stawały się zielone.
Gdy Wiosna szła po ziemi, pod jej stopami wszystko wzrastało.
Kwiaty w stronę słońca płatki swe ukazywały.
To dzięki niej bociany do Polski wracały.
Wiosna wśród ludzi wyzwalała wielkie uczucia.
Szczęścia, miłości oraz dla innych współczucia.
Ludzie się cieszyli z Jej powrotu.
Bo mieli już dość Zimy rządów.
Która wszystko w swym mroźnym oddechu ukrywała.
Wiosna ludzi od zimna uratowała.
Towarzyszyły jej unoszące się w powietrzu zapachy kwiatów.
Dzień Jej powrotu przypadał na dzień wagarów.
To ona ukazywała uśmiech na ludzkich twarzach.
I wydłużała czas dnia na naszych zegarach.
Na pierwszy znak… – Damian Turkiewicz, klasa III t4d
Wiosna, wiosna już tuż ,tuż
Ciepłą kurtkę zdejmij już
Śnieg popłynął do strumyka
Mrozik szybko od nas zmyka
Pączki ma już każdy krzak
To jest wiosny pierwszy znak
W okno słonko już zagląda
Za dziewczyną chłopak się ogląda
Wszędzie ćwierka jakiś ptak
To jest drugi wiosny znak
Gdy się wiosna znowu budzi
Czyni radość pośród ludzi
Wszyscy chcą znów spacerować
No i z lekcji wagarować
Znaków takich znajdziesz wiele
A w tym pomogą Ci przyjaciele…
Refleksje – Małgorzata Bezłada, klasa IVt4c
Wiosna, wiosna ciepło wszędzie, jest przyjemnie – niech tak będzie…
Gdy śnieg już stopnieje, wiosna wszystkich dziś rozgrzeje
Lodowisko zamienimy na morze, gdy jest ciepło każdy pływać może.
I przez góry i przez lasy idzie wiosna po frykasy
Nowa moda – Anna Anioł, klasa IVt4c
Idzie wiosna! Kracze wrona.
Idzie wiosna! Idzie do nas!
Kroczy dumna i wesoła
I cichutko sobie woła:
Ach ty śniegu, ty ponury
Zniknij w końcu z tamtej rury,
Ach ty mrozie, ty iskrzący
Pozwól drzewom rozwinąć pąki.
Leci bociek, dziób swój chowa,
Bo nadchodzi moda nowa:
Na świeże żabki, robaczki
i obślizgłe ślimaczki.
Wiosna – Sylwia Nizio, klasa IIT4d
Jeszcze w lesie śnieżek leży.
Jeszcze w polu śnieżek prószy.
Przebiśniegi i krokusy
– wychylają swoje nosy.
Słońce wschodzi coraz wyżej.
Dzień się dłuży, noc jest krótsza.
To początki panowania wiosny.
Krecik ryje kopce,
Niedźwiedź wyszedł już z barłogu.
I skowronek, polny ptaszek,
też zwiastuje chłopom wiosnę.
Złote słonko rano wstaje.
Słychać świergot ptasi.
Wieczorami żabi rechot
– unosi się nad nami.
No i bociek przywędrował,
z dalekiego nam południa.
Znalazł gniazdo na stodole.
I klekoce nam radośnie.
Kot przechadza się po płocie.
Kogut pieje, kurka gdacze.
A i Reksio przy swej budzie
wyleguje się do słońca.
Porzucajmy kurtki, czapki.
Porzucajmy szkolne troski.
No i pędźmy gdzieś do parku,
by powitać Panią Wiosnę.
Lepiej patrzeć gdzieś w niebiosa.
Pooglądać loty ptaków.
Obserwować to i owo.
I zakochać się na nowo.
Wiosno, wiosno, wiosenko – Ej to Ty?
Piękna Pani, panienko – Ej to Ty?
Tak – to ja jestem Pani Wiosna.
– Dumna, piękna i radosna!
Wiosenne tchnienie – Amanda Działakiewicz, klasa I KM (ZSZ) PZPSW (op. Grażyna Komendacka)
Wiosna, wiosna już tuż tuż
Płaszczyk wiosenny zakładamy już,
nie pada, nie prószy nam śnieżek już,
strumyka dno obudzimy już.
Gdy zagrają na dworze dzieci w klasy,
to jest też wiosenny znak,
że zima odchodzi w dal.
Mile zaczyna grzać słoneczko,
Ale wieczorem zimno jabłoneczkom.
Powoli zakwitają nam stokrotki
Bocian leci by rozdawać dzieci
Ze snu zimowego budzą się zwierzęta,
Zapytaj mnie, to powiem – nie pamiętam.
I proszę by dni nie były gorące,
bo znów słońce przypali mnie troszkę
a moje wiosenne serce roześmiane
barw nieuchwytne tchnienie.
To wiosna puka do zimy bram,
gdy otworzy bramę teraz,
Wiosna wejdzie już
Mowa serc – Paweł Procentko, klasa II KO (ZSZ) PZPSW
(op. Grażyna Komendacka)
Płacząc mówisz,
że masz w sobie smutek,
Żal, złość, gniew i łzy.
Ciesząc się mówisz,
że masz w sobie uśmiech,
Radość, kolorowe sny.
Wspominając, mówisz,
że masz w sobie uśmiech,
– złość, radość
– gniew, kolorowe sny
-żal i łzy.
Patrząc i mówiąc
do Ciebie…
Masz głęboko w sobie
Złoto, jeśli spojrzysz
Trochę głębiej,
To dostrzeżesz je i we mnie.
Anioł – Paweł Procentko, klasa II KO (ZSZ) PZPSW
(op. Grażyna Komendacka)
Stoisz na krawędzi strachu
I sam wiesz o tym,
że za Kilka chwil będziesz w piachu.
Ale nie wiesz, że Cię obroni
skaczesz i miękko lądujesz
myślisz i kalkulujesz dlaczego
bólu nie czujesz.
Anioł ratuje Tobie życie
i wierzysz w niego skrycie
żeby nikt nie wiedział,
i nikt nie powiedział,
że jesteś wariatem,
a nie człowiekiem.
Bo jesteś warty tego poświęcenia
żebyś nie poszedł do wiecznego
Więzienia
Żeby Ciebie ratować od wiecznego
zgubienia, aby wyjść z dołu to
Trzeba do tego dobrego humoru.
Podanie Tobie ręki to wieczne
Twoje wdzięki.
Bo Ty i anioł idziecie w parze
Bóg Ciebie ratuje
a diabeł karze.
Rzuca Ciebie w dół
nie żałuje ziemi zasypuje
dopóki Anioł Twój
tego nie zmieni.
Dzięki Ci Boże, że Diabeł
jest moim wrogiem.
Info: ZS nr 1
